Πέμπτη 21 Μαΐου 2009

Ένα δάκτυλο πολλαπλών χρήσεων!


Ο λόγος για τον δείκτη του χεριού. Η αναφορά τώρα στους δείκτες των χεριών, δεν συνδέεται απαραίτητα με τα τελευταία γεγονότα – πολιτικά, καλλιτεχνικά . Κάποτε έπρεπε να μιλήσουμε και γι΄αυτούς. Τώρα τελευταία μιλάμε τόσο πολύ, για τόσα πολλά θέματα χωρίς σημασία, που λίγα λόγια παραπάνω δεν πρόκειται να μας πέσουν βαριά στο στομάχι.
Ο δείκτης χρησιμοποιείται σε αρκετές περιπτώσεις. Λέω να δούμε τις πιο χαρακτηριστικές
-Στις περιπτώσεις χειραγώγησης του ατόμου,(με τη χαρακτηριστική τοποθέτηση κάθετα πάνω στα χείλη) από τους γονείς, τους δασκάλους, τους καραβανάδες και τους παπάδες (ενίοτε, στην τελευταία περίπτωση μπορεί και να κατρακυλήσει, μαζί με τα υπόλοιπα δάκτυλα στη βουβωνική χώρα ή και λίγο προς τα πίσω, απλώς και μόνο για να επισημανθούν τα σημεία εισόδου στην Κόλαση), μιας που, όπως έχω ξαναγράψει, την ηθική η Εκκλησία την τοποθετεί σε κείνο το σημείο του σώματος, που βρίσκεται μεταξύ «ανέμων και υδάτων»!
-Σε περιόδους «εθνικών καθάρσεων, είχε προσφέρει, εν ονόματι της πατρίδας, μέγιστες «εθνικές υπηρεσίες» σε πρόσωπα και καταστάσεις, συνεργαζόμενος αποκλειστικά με τα λεγόμενα «εθνικόφρονα» κόμματα. Ήταν το κυριότερο « εξάρτημα» του κουκουλοφόρου καταδότη ελλήνων πατριωτών και το πολυτιμότερο για την τότε εξουσία.
-Στις προσπάθειες «αποσυμπίεσης» των ελλήνων οδηγών. Παρακολουθήστε τις ανασκαφικές δραστηριότητες του εντός της ρινικής κοιλότητας των οδηγών, συνήθως κατά την αναμονή τους στα φανάρια και θα καταλάβετε τι εννοώ ακριβώς!
-Σε χρόνους, όχι και πολύ μακρινούς, ο δείκτης χρησιμοποιούνταν και για το σχηματισμό τηλεφωνικών αριθμών στα περιστρεφόμενα καντράν των συμβατικών τηλεφωνικών συσκευών. Σήμερα εξ αιτίας των πληκτρολογίων των ψηφιακών και "κινητών" τηλεφώνων, έχει αντικατασταθεί από τον αντίχειρα, γνωστού και ως sms finger!
-Και, φυσικά, στις περιπτώσεις συνέτισης ,επαναφοράς στη τάξη και εκφοβισμού, με το χαρακτηριστικό απειλητικό του κούνημα. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να φανεί αληθοφανής όλη αυτή η αντίδραση συνοδεύεται και από «ποντικίσιους βρυχηθμούς» ,του τύπου «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης»!
Υπάρχουν, βέβαια, τρόποι αντίδρασης σε αυτές τις περιπτώσεις. Τους «απαλλοτριωτές» πολιτικούς τους τακτοποιείς κατά πως τους πρέπει στις εκλογές. Στις light περιπτώσεις, απαντάς με έναν από τους τρεις γνωστούς μεσογειακούς τρόπους. Ο καθένας επιλέγει τον τρόπο ανάλογα με την κουλτούρα του!
Και μη τολμήσετε να…

Τρίτη 19 Μαΐου 2009

THIS IS OUR NIGHT!

Αυτός καθ΄εαυτός ο διαγωνισμός της Eurovision, με αφήνει παντελώς αδιάφορο.Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα προσέξω μια ωραία προσπάθεια, όπως αυτή του Νορβηγού πιτσιρικά. Τον θεωρώ, απλώς, μια σπουδαία ευκαιρία να βρεθώ με αγαπημένα φιλαράκια για «καλόπιστη καλλιτεχνική κριτική»!
Ομολογώ, πάντως, ότι φέτος με «στράβωσε» λίγο η απόφαση της Γαλλίας και της Αγγλίας να οδηγήσουν την Patricia Kaas,την Jade και τον Andrew Lloyd Webber, αντίστοιχα, «σαν πρόβατα επί σφαγή». Ανερμήνευτες οι βουλές των ανθρώπων!
Δεν είναι, όμως, αυτό το θέμα μου.
Το πρόβλημα που με απασχολεί, σχετικά με τον εν λόγω αμφισβητούμενο θεσμό, έχει να κάνει με τις «τρικυμίες» που προηγούνται και με τα «απόνερα», που δημιουργούνται, μετά τη λήξη του διαγωνισμού. Στην Ελλάδα, θα έλεγα, πως προσλαμβάνει την μορφή ΤΣΟΥΝΑΜΙΟΥ, που συμπαρασύρει στο διάβα του, ότι έχει σχέση με τη λογική, την αισθητική και τον πολιτισμό.
Αυτή είναι η αιτία που επανέρχομαι με κάποια ερωτηματικά, που δεν θα επιχειρούσα ποτέ να τα θέσω στο σεβαστό ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο, γιατί είμαι απόλυτα βέβαιος, πως δεν θα έπαιρνα απάντηση ποτέ.
Με πιο σκεπτικό τα διάφορα τηλεοπτικά κανάλια επιτρέπουν στους συνεργάτες τους να λοιδορούν άτομα επίσημων αποστολών (έστω και για ένα διαγωνισμό τραγουδιού) και κράτη, εκθέτοντας τη χώρα και δίνοντας την ψεύτικη εντύπωση ότι ο λαός επικροτεί αυτές τις πρακτικές;
Με ποια λογική η γνωστή στιχουργός εσχάτως δε και πανελίστρια, «έσβησε από το χάρτη» τη Νορβηγία; Πως θα αντιδρούσε η ίδια σε ανάλογη ειρωνική αντιμετώπιση της καλλιτεχνικής της προσωπικότητας; Με αγωγή, υποθέτω;
Από πού άντλησε το δικαίωμα η μία εκ των δύο παρουσιαστριών της Eurovision(οι οποίες μισθοδοτούνται από τους έλληνες φορολογουμένους)να μας τρίζει τα δόντια της και να μας διατάζει τι θα πρέπει να ψηφίσουμε, κουνώντας ,συγχρόνως, το δάχτυλό της, μπροστά στα πρόσωπα μας, με επιτιμητικό τρόπο;
Γιατί δεν τράβηξε κανένας το αυτί του νεαρού πανελίστα, μετά την ρατσιστική επίθεση κατά της τραγουδίστριας της Μάλτας, που έγινε αποδεκτή με χάχανα από τους παρουσιαστές της εκπομπής (ο Θεός να την κάνει εκπομπή) και τα υπόλοιπα μέλη του πάνελ; Ο «κύριος» αυτός, λοιπόν, βλέποντας στο μόνιτορ την Κιάρα (εκπρόσωπο της Μάλτας), ρώτησε την ομήγυρη, αν γνωρίζουν γιατί η εν λόγω τραγουδίστρια δεν περιβάλλεται από κάποιο συγκρότημα. Θέλετε να μάθετε την απάντηση, που έδωσε ο ίδιος με υφάκι αυτοϊκανοποίησης για το υψηλό του χιούμορ;<<Γιατί ο κανονισμός της Εurovision απαγορεύει να βρίσκονται επάνω στη σκηνή περισσότερα από πέντε άτομα>>!!!
Θα μπορούσα να αναφέρω πλείστες όσες περιπτώσεις σαν αυτές που γίναμε μάρτυρες όλες αυτές τις μέρες. Δεν νομίζω, όμως πως θα είχε κανένα νόημα και, φυσικά, κανένα όφελος, αφού τίποτα δεν πρόκειται να διορθωθεί. Η κοινωνία μας βρίσκεται σε βαθειά κρίση.
Μη βιαστείτε να με κρίνετε. Η διαπίστωση αυτή ανήκει στον Ιρλανδό μεταφραστή David Connolly:
«Κανείς δεν βγαίνει στους δρόμους, για τη χαμένη μας πνευματικότητα»*
Πως βλέπετε την Ελλάδα και τους Έλληνες σήμερα;
«Έπειτα από τριάντα χρόνια, προφανώς δεν βλέπω τους Έλληνες με τα παρθένα αλλά ούτε και τα αθώα μάτια ενός ξένου. Η μοίρα μου έχει προ πολλού ταυτιστεί με τη χώρα και τους κατοίκους της: που θα πει ότι σε καθημερινή βάση στενοχωριέμαι, απελπίζομαι και αγανακτώ, όπως κάθε ευαίσθητος σκεπτόμενος και ταλαιπωρημένος πολίτης, με την ανθρώπινη και κοινωνική κατάντια που παρατηρώ: τον ατομικισμό, την αδιαφορία, την ιδιοτέλεια. Ζούμε σε μια εποχή ζοφερή, μια εποχή παρακμής και κινδυνεύουμε να ξαναπεράσουμε σε έναν καινούργιο μεσαίωνα. Βλέπουμε ανθρώπους να βγαίνουν στους δρόμους για τη χαμένη τους ευμάρεια ή έστω τη χαμένη προοπτική ευμάρειας, αλλά κανείς δεν διαμαρτύρεται για τη χαμένη του πνευματικότητα, την πρωτοφανή ηθική και πνευματική κρίση που περνάμε»
*(Από συνέντευξη του στην εφ. "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Σάββατο 16 Μαΐου 2009

Η μεγάλη μάχη της Ελλάδας!

Σε λίγες ώρες η Ελλάδα δίνει τη μεγάλη της πολιτιστική μάχη στη Μόσχα.
Η αλήθεια είναι, ότι δούλεψαν πάρα πολλοί και πολλές για να μπορέσει η Ελλάδα να αναδείξει παγκοσμίως το πολιτιστικό της γίγνεσθαι!
Κατ΄αρχήν το αυστηρό ύφος της κ. Μπέτης Μαγγίρα, σε συνδυασμό με την απειλητική κίνηση του λιχανού της!
Ακολούθως, οι καλοακονισμένες γλωσσίτσες και τα γλυκύτατα στόματα των σιτεμένων « τηλερουβιτσών» (παρουσιαστριών και πανελιστών/τριών, που έσταζαν μέλι και καντιοζάχαρη , για τους υπόλοιπους 41 συμμετέχοντες, σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μέχρι και διπλωματικά επεισόδια!
Και τέλος αυτή καθαυτή η Dream Team, με τις πρωτότυπες χωρογραφίες, το ξεχωριστό τραγούδι και λίγο από το πνεύμα της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.
Φυσικά, δεν πρέπει να παραγνωριστεί και η συμβολή της λακαρισμένης λευκής ντιβανοκασέλας με τα φωτάκια, το απειλητικό της στόμιο και το συγκινητικό της περιεχόμενο.
Ευελπιστώ μετά το τέλος του σπουδαίου αυτού παγκόσμιου μουσικού γεγονότος, η εν λόγω ντιβανοκασέλα να αποτελέσει το πρώτο έκθεμα σε ένα μουσείο αφιερωμένο στους σύγχρονους αγώνες της φυλής! Άλλωστε, μετά από τόσα ποδοβολητά και πηδήματα της ανήκει δικαιωματικά η επιφύλαξη μιας τέτοιας τιμής!
Τέλος πάντων, αυτά είναι παρωνυχίδες, σε σχέση με την ιστορικότητα του γεγονότος.
Η παρούσα παράγκα εύχεται Καλή Επιτυχία στον κ. Ρουβά, όχι μόνο για να βγάλει ασπροπρόσωπο το προεδρείο της δημόσιας τηλεόρασης και να ανταμείψει τις άοκνες προσπάθειες που καταβάλουν οι φίλτατες Αδελφές (όχι του Τσέχωφ, ούτε οι άλλες του Gay Parade) Μαγγίρες, γιατί έτσι και κάνει πως δεν πάρει την πρωτιά, θα πάθει από τις τηλεοπτικές Αγαύες, ό, τι και ο Πενθέας στον Κιθαιρώνα!
Η παράγκα, επίσης αφιερώνει το πάρα κάτω τραγούδι, για την τόνωση του ηθικού της Dream Team!
http://www.youtube.com/watch?v=5bXcU3Qo9cQ

Τετάρτη 13 Μαΐου 2009

"Ο ιππότης και ο θάνατος"


Ένα μικρό αφιέρωμα, με "δανεικά λόγια", για τον ποιητή και στιχουργό Νικο Γκάτσο, που έφυγε από τη ζωή στις 12 Μαϊου 1992.
Ο Μάνος Χατζιδάκις (φίλος και στενός συνεργάτης του Γκάτσου) υπογραμμίζει τη σημαντική συμβολή του ποιητή, στη σύνθεση των τραγουδιών του.
Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος ξεπροβοδίζει τον φίλο του ποιητή, μιλώντας με λόγια τρυφερά για την ανθρώπινη πλευρά του.*
Η Τάνια Τσανακλίδου με τη θαυμάσια φωνή της "στέλνει" ένα γράμμα στον κ. Ν. Γκάτσο,γεμάτο μελωδία και πίκρα.**
<<Ξεπροβοδίσαμε χτές το Νίκο Γκάτσο. Αψηλά σε ένα κορφοβούνι, θάφτηκε στο κοιμητήρι του χωρίου του, κάτω από "τα κυπαρίσια του Μωριά" (Ο ιππότης και ο θάνατος), που μοσχοβολούσαν και αυτά μαζί με τις άλλες μυρωδιές του Μαγιού, πέρα στη μακρινή εκείνη αρκαδική γωνιά, κοντά στις πηγές του Αλφειού. Βρέθηκα εκεί με την κόρη μου και χάρηκα που με αξίωσε ο Θεός να πάω. Ξόφλησα χρέος παλιό σε μετρημένο , σοβαρό, αλλά και παντοτινά πικραμένο φίλο αγαπητό, που ορφάνεψε από μικρός (ο πατέρας του χάθηκε στη θάλασσα) και δεν μπόρεσε ποτέ να συνεφέρει ως το τέλος - παδί ευαίσθητο - από όσα τράβηξε η μάνα του για να αναστήσει τα δυό κουτσούβελα, αυτόν και την αδερφή του. Η στέρηση αυτή τον σφράγισε. Ας είναι. Αυτά τώρα πια ανήκουν στη ζωή. Εκείνος πήγε στον άλλο κόσμο. Την τελευταία στιγμή του έριξα μια φούχτα γης, καθώς κατέβαζαν "το πεθαμένο σώμα του μες στο φιλόξενο χώμα" (Αμοργός). Η καλή φορεσιά του, που δεν την τσαλάκωνε ποτέ, αλλά τη φόρεσε μονάχα στις μεγάλες ώρες, στάθηκε η γλώσσα του. Κανένας δεν έγραψε τα ελληνικά του Γκάτσου...... Την επίσημη στιγμή του θανάτου, σου εύχομαι, ώρα καλή όπου κι αν πορεύεσαι, άντρα ευγενικέ μου, που "χρόνια και χρόνια" θμνογράφησες τη "μαύρη μεγάλη μοναξιά" παλεύοντας "με το μελάνι και το σφυρί" (Αμοργός), Νίκο παλιόφιλε, ακριβή γνωριμιά της νιότης μου!>
*ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ: COLLECTANEA, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ
** Τη μελωδικότατη επιστολή της Τ. Τσανακλίδου, προς τον Ν. Γκάτσο, ανέβασα χάριν της συμπλόγκερ μας eriiii, που είχε την καλωσύνη να μου υποδείξη στο σχόλιο της. Την ευχαριστώ πάρα πολύ.

"Τι έχεις Έλληνα μου, τι είχα πάντα"!


Ό, τι συμβαίνει εδώ και μέρες, στο διαδικτυακό τοπίο δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.Δεν χρειαζόταν να έχει κάποιος κληρονομικό χάρισμα για να αντιληφθεί προς τα πού θα οδηγείτο η υπόθεση του blogging στην Ελλάδα.
Το μόνο που χρειάζεται είναι κάποια χρονάκια συμβίωσης με το έμψυχο υλικό τούτης της στενής λωρίδας γης, που αποτελεί το μαλακό υπογάστριο της Χερσονήσου του Αίμου, και μια έστω και μικρή δόση οξυδέρκειας.
Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα, αν αυτό που τρέφει και συντηρεί τον κακό μας εαυτό, είναι η φυλετική ιδιοσυγκρασία ή η πολιτιστική ιδιαιτερότητα μας. Μπορεί, ακόμα να είναι κι αυτό που λέγεται: «Ο Έλληνας τον Έλληνα»!
Ο χρήστης του παρόντος blog (αμνήμων ex animalera), δεν σκοπεύει να παραιτηθεί έτσι εύκολα. Κατά τη διάρκεια της μακράς πορείας του σε τούτο τον τόπο έχει αντιμετωπίσει πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις. Θα ήταν τουλάχιστον αναξιοπρεπές για τον ίδιο, να οπισθοχωρήσει στις απειλές από τα γαριδάκια του κάθε κακομαθημένου πιπινίου.
Ως εκ τούτου θα συνεχίσει να εκφράζει τις όποιες απόψεις του, ανάμεσα σε αυτόν τον ορυμαγδό της χυδαιότητας, διότι πιστεύει ότι «ξερά σκατά στον τοίχο δεν κολλάνε»! Και φυσικά, ΠΑΝΤΟΤΕ, με ανοιχτό τον σχολιασμό.
Φυσικά, οι εισβολείς χυδαιογράφοι θα ξαποστέλλονται στον χώρο τους, που δεν είναι άλλος, από αυτόν της ΨΥΤΤΑΛΕΙΑΣ, με τη γνωστή μέθοδο του DELETE.
Γι αυτό τους συμβουλεύω, να μην ματαιοπονούν!

http://www.youtube.com/watch?v=SAqZtW6AXkI

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

"Μεσσίες" της "Νέας Εποχής"


"Ον Καναλάρχες ευλογείτε, Διαφημιστές ανυμνείτε, Τηλεοπτικός Λαός υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας"

Φωτό: ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 10 Μαϊου 2006 (Συνέντευξη στην κ. ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ)


http://www.youtube.com/watch?v=nnHksDFHTQI

Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

<<Καραγκιόζης είναι τίτλος τιμής>>


Δεν σκοπεύω να «θρηνήσω» κι΄εγώ για τον θάνατο του τελευταίου εκφραστή του λαϊκού πολιτισμού μας .
Το έκαναν, άλλωστε, τόσοι πολλοί! Από την κ. Μπήλιο Τσουκαλά (στο ΕΧΕΙ ΓΟΥΣΤΟ)μέχρι τον πρωθυπουργό, ο οποίος υπό το βάρος της απώλειας, αναγκάστηκε να διακόψει, για λίγο, τους «ποντικίσιους βρυχηθμούς» του, λίγο μετά την τελευταία (;) του πολιτική (sic) πράξη, να κλείσει με το έτσι θέλω την «Παράγκα της Δημοκρατίας», που τα τελευταία 25 χρόνια έχει μετατραπεί σε «Σεράϊ Πασάδων»!
Η ανάγκη για τούτη εδώ την ανάρτηση προέκυψε, όταν διάβασα το σημερινό «ΚΑΙΡΟ» της εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ο οποίος έγραφε: «ΕΦΥΓΕ ο καραγκιοζοπαίχτης, έμειναν οι καραγκιόζηδες». Και τούτο γιατί νομίζω, πως άθελα του ο πάντοτε εύστοχος ΚΑΙΡΟΣ, αναβαθμίζει με τον χαρακτηρισμό «καραγκιόζηδες» όλους αυτούς τους οποίους υπονοεί κι που εμείς τους ξέρουμε « από την καλή και από την ανάποδη».
Όλοι εμείς «του 50 οι εκδρομείς» που ξεκινήσαμε, από παιδιά ακόμα, το ταξίδι της ζωής με τον καλόκαρδο μαυρομάτη (karagioz στα τούρκικα) πρόσφυγα από την Προύσα, τον έχουμε κλεισμένο βαθειά μέσα στην καρδιά μας, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την αγάπη και το γέλιο που τόσο αφειδώλευτα μας χάρισε κείνα τα πέτρινα χρόνια (ασχέτως αν τα σημερινά γυάλινα, λόγω τηλεόρασης, χρόνια είναι πολύ χειρότερα) που βάραιναν τις παιδικές ψυχές μας! Συμπάσχαμε με τις δυσκολίες του, γελάσαμε με τα κόλπα που μετερχόταν, για να τις αντιμετωπίσει και σίγουρα του συγχωρήσαμε όλες τις «μικροκατεργαριές» του, γιατί δεν καταπατούσαν το δίκαιο και το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου.
Για όλα τούτα τα θαυμαστά δεν πρόκειται να κάνουμε την τιμή σε κανέναν που δεν είναι άξιος, να φέρει το όνομά του!Άλλωστε, υπάρχει ένας σύγχρονος όρος που μπορεί να καλύψει την ανάγκη του υποτιμητικού χαρακτηρισμού: αυτός του ΛΑΜΟΓΙΟΥ. Αν και είμαι απόλυτα πεπεισμένος, πως από πάρα πολλούς θεωρείται τίτλος τιμής.

*ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΣΠΑΘΑΡΗΣ (Παλαιότερη δηλωσή του σε τηλεοπτική εκπομπή)

Εκλεισε ο Οίκος Ενοχής

" Οι πνιγμένοι από τα μαλλιά τους πιάνονται"

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

Η εκδίκηση των...χοίρων

Είναι η δεύτερη φορά που η λέξη «χοίρος» τρομοκρατεί την ανθρωπότητα.
Η πρώτη, πριν από 48 ολόκληρα χρόνια (17 Απριλίου 1961), αφορούσε την αποτυχημένη εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων, στην Κούβα, η οποία απείλησε σοβαρά την παγκόσμια ειρήνη και είχε σαν συνέπεια την επιδείνωση του ψυχρού πολέμου.
Σήμερα, βέβαια, μιλάμε για ένα άλλο είδος εισβολής, αυτή της Γρίπης των Χοίρων που έχει σαν αφετηρία, την ίδια πάνω-κάτω γεωγραφική γειτονιά, και που σύμφωνα, πάντοτε, με τους Οργανισμούς Υγείας,(ή τις δημοσιογραφικές πληροφορίες: αυτό δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως) μπορεί να αποβεί μοιραία για την ανθρωπότητα.
Ίσως, ακουστεί παράλογο, αλλά δικαιολογώ απόλυτα αυτή τη συμπεριφορά των χοίρων, απέναντι στους ανθρώπους. Έχουν κάθε λόγο να φερθούν έτσι και χειρότερα. Ο λόγος αυτός έχει να κάνει με την καταχρηστική χρησιμοποίηση της ονομασίας τους, προκειμένου να περιγραφούν άτομα με παντελή απουσία ηθικών αντιστάσεων και αισθητικών ιδιοτήτων.
Τόσα χρόνια πάνω στο φλοιό τούτου του πλανήτη, δεν διαπίστωσα οι χοίροι να έχουν βουλευτήριο. Να παράγουν αιμοδιψείς δικτάτορες και παρανοϊκούς δημιουργούς ολοκαυτωμάτων. Να συντηρούν στις αγέλες τους λαμόγια με περισσό θράσος και καθόλου τσίπα. Να εισάγουν μεταλλαγμένες τροφές στη διατροφική αλυσίδα των ανθρώπων. Και να μετέρχονται πάρα πολλές ακόμα «ανθρώπινες επινοήσεις»!
Δεν ξέρω τι ήταν εκείνο που ώθησε τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει με τόσο ρατσιστικό τρόπο τους χοίρους.Λέτε η αιτία να είναι που οι χοίροι αποφεύγουν να παίρνουν τα λασπόλουτρα τους στα SPA των υπερπολυτελών ξενοδοχείων και των γκλαμουράτων γυμναστηρίων;
Πάντως, το σίγουρο είναι ότι «Η Φάρμα των Ζώων» άρχισε ν΄αντιδρά στην κακομεταχείρισή της από τους ανθρώπους. Μετά τις τρελές αγελάδες και τα πτηνά, ήρθε και η σειρά των χοίρων!
Να δούμε πότε θα τα μιμηθεί και «Η Κοινωνία των Ανθρώπων»!

Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Ο πόλεμος της μαρκίζας

Όπως ήταν αναμενόμενο,(λόγω φυλετικής ιδιοσυγκρασίας και πολιτιστικής ιδιαιτερότητας), «ο πόλεμος της μαρκίζας», πέρασε από το χώρο του θεάματος και του ακροάματος και στον ηλεκτρονικό χώρο.
Για μια ακόμα φορά, ο «αυτοθαυμασμός» μας, μαζί με τις εκπληκτικές επιδόσεις μας στο εθνικό σπορ του «διαγκωνισμού», καθώς και η εξαιρετική τεχνική μας στην «γλυφτική», αποτέλεσε τροχοπέδη στην περαιτέρω εξέλιξη του blogging.
Περιττό να υπογραμμίσω, ότι αυτή τη « χαμένη τιμή του blogging», την καλοβλέπουν κι όλοι εκείνοι που απεργάζονται, μέσα κι έξω από τον ευρύτερο διαδικτυακό τόπο, τον εκφυλισμό του , λόγω συντεχνιακών συμφερόντων!
Στο μυαλουδάκι και στα δαχτυλάκια μας είναι, να τους αποδείξουμε, ότι όλα είναι αναστρέψιμα!

Παρασκευή 1 Μαΐου 2009

Αφιερωμένο σε "γραφικούς" και μη!

Σε κείνους που επιμένουν να θυμούνται!
Σε κείνους που δεν καταπίνουν τον θυμό τους!
Σε κείνους που δεν μασάνε τα λόγια τους!
Αλλά και σε όλους εκείνους , που βλέπουν τη θετική πλευρά της ζωής, μέσα από τον προσωπική τους καλοπέραση!

ΜΕΡΑ ΜΑΓΙΟΥ ΜΟΥ ΜΙΣΕΨΕΣ*

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες // μέρα Μαγιού σε χάνω // άνοιξη γιε που αγάπαγες // κι ανέβαινες απάνω
Στο λιακωτό και κοίταζες // και δίχως να χορταίνεις // άρμεγες με τα μάτια σου // το φως της οικουμένης
Και μου ιστορούσες με φωνή // γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια // τόσα όσα μήτε του γιαλού // δεν φτάνουν τα χαλίκια
Και μου΄λεγες πως όλ΄αυτά // τα ωραία θα είν΄δικά μας // και τώρα εσβήστης κι΄έσβησε // το φέγγος κι η φωτιά μας.

*ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ

http://www.youtube.com/watch?v=AtDsRWXoTQs