THIS IS OUR NIGHT!

Αυτός καθ΄εαυτός ο διαγωνισμός της Eurovision, με αφήνει παντελώς αδιάφορο.Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα προσέξω μια ωραία προσπάθεια, όπως αυτή του Νορβηγού πιτσιρικά. Τον θεωρώ, απλώς, μια σπουδαία ευκαιρία να βρεθώ με αγαπημένα φιλαράκια για «καλόπιστη καλλιτεχνική κριτική»!
Ομολογώ, πάντως, ότι φέτος με «στράβωσε» λίγο η απόφαση της Γαλλίας και της Αγγλίας να οδηγήσουν την Patricia Kaas,την Jade και τον Andrew Lloyd Webber, αντίστοιχα, «σαν πρόβατα επί σφαγή». Ανερμήνευτες οι βουλές των ανθρώπων!
Δεν είναι, όμως, αυτό το θέμα μου.
Το πρόβλημα που με απασχολεί, σχετικά με τον εν λόγω αμφισβητούμενο θεσμό, έχει να κάνει με τις «τρικυμίες» που προηγούνται και με τα «απόνερα», που δημιουργούνται, μετά τη λήξη του διαγωνισμού. Στην Ελλάδα, θα έλεγα, πως προσλαμβάνει την μορφή ΤΣΟΥΝΑΜΙΟΥ, που συμπαρασύρει στο διάβα του, ότι έχει σχέση με τη λογική, την αισθητική και τον πολιτισμό.
Αυτή είναι η αιτία που επανέρχομαι με κάποια ερωτηματικά, που δεν θα επιχειρούσα ποτέ να τα θέσω στο σεβαστό ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο, γιατί είμαι απόλυτα βέβαιος, πως δεν θα έπαιρνα απάντηση ποτέ.
Με πιο σκεπτικό τα διάφορα τηλεοπτικά κανάλια επιτρέπουν στους συνεργάτες τους να λοιδορούν άτομα επίσημων αποστολών (έστω και για ένα διαγωνισμό τραγουδιού) και κράτη, εκθέτοντας τη χώρα και δίνοντας την ψεύτικη εντύπωση ότι ο λαός επικροτεί αυτές τις πρακτικές;
Με ποια λογική η γνωστή στιχουργός εσχάτως δε και πανελίστρια, «έσβησε από το χάρτη» τη Νορβηγία; Πως θα αντιδρούσε η ίδια σε ανάλογη ειρωνική αντιμετώπιση της καλλιτεχνικής της προσωπικότητας; Με αγωγή, υποθέτω;
Από πού άντλησε το δικαίωμα η μία εκ των δύο παρουσιαστριών της Eurovision(οι οποίες μισθοδοτούνται από τους έλληνες φορολογουμένους)να μας τρίζει τα δόντια της και να μας διατάζει τι θα πρέπει να ψηφίσουμε, κουνώντας ,συγχρόνως, το δάχτυλό της, μπροστά στα πρόσωπα μας, με επιτιμητικό τρόπο;
Γιατί δεν τράβηξε κανένας το αυτί του νεαρού πανελίστα, μετά την ρατσιστική επίθεση κατά της τραγουδίστριας της Μάλτας, που έγινε αποδεκτή με χάχανα από τους παρουσιαστές της εκπομπής (ο Θεός να την κάνει εκπομπή) και τα υπόλοιπα μέλη του πάνελ; Ο «κύριος» αυτός, λοιπόν, βλέποντας στο μόνιτορ την Κιάρα (εκπρόσωπο της Μάλτας), ρώτησε την ομήγυρη, αν γνωρίζουν γιατί η εν λόγω τραγουδίστρια δεν περιβάλλεται από κάποιο συγκρότημα. Θέλετε να μάθετε την απάντηση, που έδωσε ο ίδιος με υφάκι αυτοϊκανοποίησης για το υψηλό του χιούμορ;<<Γιατί ο κανονισμός της Εurovision απαγορεύει να βρίσκονται επάνω στη σκηνή περισσότερα από πέντε άτομα>>!!!
Θα μπορούσα να αναφέρω πλείστες όσες περιπτώσεις σαν αυτές που γίναμε μάρτυρες όλες αυτές τις μέρες. Δεν νομίζω, όμως πως θα είχε κανένα νόημα και, φυσικά, κανένα όφελος, αφού τίποτα δεν πρόκειται να διορθωθεί. Η κοινωνία μας βρίσκεται σε βαθειά κρίση.
Μη βιαστείτε να με κρίνετε. Η διαπίστωση αυτή ανήκει στον Ιρλανδό μεταφραστή David Connolly:
«Κανείς δεν βγαίνει στους δρόμους, για τη χαμένη μας πνευματικότητα»*
Πως βλέπετε την Ελλάδα και τους Έλληνες σήμερα;
«Έπειτα από τριάντα χρόνια, προφανώς δεν βλέπω τους Έλληνες με τα παρθένα αλλά ούτε και τα αθώα μάτια ενός ξένου. Η μοίρα μου έχει προ πολλού ταυτιστεί με τη χώρα και τους κατοίκους της: που θα πει ότι σε καθημερινή βάση στενοχωριέμαι, απελπίζομαι και αγανακτώ, όπως κάθε ευαίσθητος σκεπτόμενος και ταλαιπωρημένος πολίτης, με την ανθρώπινη και κοινωνική κατάντια που παρατηρώ: τον ατομικισμό, την αδιαφορία, την ιδιοτέλεια. Ζούμε σε μια εποχή ζοφερή, μια εποχή παρακμής και κινδυνεύουμε να ξαναπεράσουμε σε έναν καινούργιο μεσαίωνα. Βλέπουμε ανθρώπους να βγαίνουν στους δρόμους για τη χαμένη τους ευμάρεια ή έστω τη χαμένη προοπτική ευμάρειας, αλλά κανείς δεν διαμαρτύρεται για τη χαμένη του πνευματικότητα, την πρωτοφανή ηθική και πνευματική κρίση που περνάμε»
*(Από συνέντευξη του στην εφ. "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ