Δεν σκοπεύω να «θρηνήσω» κι΄εγώ για τον θάνατο του τελευταίου εκφραστή του λαϊκού πολιτισμού μας .
Το έκαναν, άλλωστε, τόσοι πολλοί! Από την κ. Μπήλιο Τσουκαλά (στο ΕΧΕΙ ΓΟΥΣΤΟ)μέχρι τον πρωθυπουργό, ο οποίος υπό το βάρος της απώλειας, αναγκάστηκε να διακόψει, για λίγο, τους «ποντικίσιους βρυχηθμούς» του, λίγο μετά την τελευταία (;) του πολιτική (sic) πράξη, να κλείσει με το έτσι θέλω την «Παράγκα της Δημοκρατίας», που τα τελευταία 25 χρόνια έχει μετατραπεί σε «Σεράϊ Πασάδων»!
Η ανάγκη για τούτη εδώ την ανάρτηση προέκυψε, όταν διάβασα το σημερινό «ΚΑΙΡΟ» της εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ο οποίος έγραφε: «ΕΦΥΓΕ ο καραγκιοζοπαίχτης, έμειναν οι καραγκιόζηδες». Και τούτο γιατί νομίζω, πως άθελα του ο πάντοτε εύστοχος ΚΑΙΡΟΣ, αναβαθμίζει με τον χαρακτηρισμό «καραγκιόζηδες» όλους αυτούς τους οποίους υπονοεί κι που εμείς τους ξέρουμε « από την καλή και από την ανάποδη».
Όλοι εμείς «του 50 οι εκδρομείς» που ξεκινήσαμε, από παιδιά ακόμα, το ταξίδι της ζωής με τον καλόκαρδο μαυρομάτη (karagioz στα τούρκικα) πρόσφυγα από την Προύσα, τον έχουμε κλεισμένο βαθειά μέσα στην καρδιά μας, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την αγάπη και το γέλιο που τόσο αφειδώλευτα μας χάρισε κείνα τα πέτρινα χρόνια (ασχέτως αν τα σημερινά γυάλινα, λόγω τηλεόρασης, χρόνια είναι πολύ χειρότερα) που βάραιναν τις παιδικές ψυχές μας! Συμπάσχαμε με τις δυσκολίες του, γελάσαμε με τα κόλπα που μετερχόταν, για να τις αντιμετωπίσει και σίγουρα του συγχωρήσαμε όλες τις «μικροκατεργαριές» του, γιατί δεν καταπατούσαν το δίκαιο και το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου.
Για όλα τούτα τα θαυμαστά δεν πρόκειται να κάνουμε την τιμή σε κανέναν που δεν είναι άξιος, να φέρει το όνομά του!Άλλωστε, υπάρχει ένας σύγχρονος όρος που μπορεί να καλύψει την ανάγκη του υποτιμητικού χαρακτηρισμού: αυτός του ΛΑΜΟΓΙΟΥ. Αν και είμαι απόλυτα πεπεισμένος, πως από πάρα πολλούς θεωρείται τίτλος τιμής.
*ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΣΠΑΘΑΡΗΣ (Παλαιότερη δηλωσή του σε τηλεοπτική εκπομπή)
4 σχόλια:
οπως παντα εξαιρετικο και επικαιρο για μια ακομη φορα διαπιστωνω διαβαζοντας τα γραπτασου οτι τα σωστα Ελληνικα δεν εχουν χαθει παντα με χαρα Περικλης
Αγαπητέ μου Animalera, χίλια μπράβο για τούτο το πόστο!
Θυμώνω κι εγώ με τον χαρακτηρισμό "καραγκιόζης" ως βρισιά! Μακάρι να ήταν άξιοι να λέγονται έτσι αλλά που; Λαμόγια και πάλι λαμόγια!
Τα φιλιά μου και τα σέβη μου!
Περικλάκο καλημέρα.Σε ευχαριστώ για μια ακόμα φορά ,για τα καλά σου λόγια. Οσο για τη σωστή χρήση της γλώσσας μας το παλεύω όσο μπορώ.
Ντανάκι(άκου τώρα προσφώνηση σε μία σεπτή γερόντισσα)έχεις και τις δικές μου καλημέρες,τα φιλιά και τα σέβη.Πάντα με τον καλό τον λόγο.Ευτυχώς,που μου δόθηκε η ευκαιρία με το blogging να τοποθετηθώ πάνω σε αυτό το θέμα.Πάντοτε με θύμωνε η χρησιμοποίηση του ονόματος του Καραγκιόζη,σαν βρισιά,από τον κάθε κρετίνο.Σε ευχαριστώ και πάλι.
Δημοσίευση σχολίου