Ένα δάκτυλο πολλαπλών χρήσεων!

Ο λόγος για τον δείκτη του χεριού. Η αναφορά τώρα στους δείκτες των χεριών, δεν συνδέεται απαραίτητα με τα τελευταία γεγονότα – πολιτικά, καλλιτεχνικά . Κάποτε έπρεπε να μιλήσουμε και γι΄αυτούς. Τώρα τελευταία μιλάμε τόσο πολύ, για τόσα πολλά θέματα χωρίς σημασία, που λίγα λόγια παραπάνω δεν πρόκειται να μας πέσουν βαριά στο στομάχι.
Ο δείκτης χρησιμοποιείται σε αρκετές περιπτώσεις. Λέω να δούμε τις πιο χαρακτηριστικές
-Στις περιπτώσεις χειραγώγησης του ατόμου,(με τη χαρακτηριστική τοποθέτηση κάθετα πάνω στα χείλη) από τους γονείς, τους δασκάλους, τους καραβανάδες και τους παπάδες (ενίοτε, στην τελευταία περίπτωση μπορεί και να κατρακυλήσει, μαζί με τα υπόλοιπα δάκτυλα στη βουβωνική χώρα ή και λίγο προς τα πίσω, απλώς και μόνο για να επισημανθούν τα σημεία εισόδου στην Κόλαση), μιας που, όπως έχω ξαναγράψει, την ηθική η Εκκλησία την τοποθετεί σε κείνο το σημείο του σώματος, που βρίσκεται μεταξύ «ανέμων και υδάτων»!
-Σε περιόδους «εθνικών καθάρσεων, είχε προσφέρει, εν ονόματι της πατρίδας, μέγιστες «εθνικές υπηρεσίες» σε πρόσωπα και καταστάσεις, συνεργαζόμενος αποκλειστικά με τα λεγόμενα «εθνικόφρονα» κόμματα. Ήταν το κυριότερο « εξάρτημα» του κουκουλοφόρου καταδότη ελλήνων πατριωτών και το πολυτιμότερο για την τότε εξουσία.
-Στις προσπάθειες «αποσυμπίεσης» των ελλήνων οδηγών. Παρακολουθήστε τις ανασκαφικές δραστηριότητες του εντός της ρινικής κοιλότητας των οδηγών, συνήθως κατά την αναμονή τους στα φανάρια και θα καταλάβετε τι εννοώ ακριβώς!
-Σε χρόνους, όχι και πολύ μακρινούς, ο δείκτης χρησιμοποιούνταν και για το σχηματισμό τηλεφωνικών αριθμών στα περιστρεφόμενα καντράν των συμβατικών τηλεφωνικών συσκευών. Σήμερα εξ αιτίας των πληκτρολογίων των ψηφιακών και "κινητών" τηλεφώνων, έχει αντικατασταθεί από τον αντίχειρα, γνωστού και ως sms finger!
-Και, φυσικά, στις περιπτώσεις συνέτισης ,επαναφοράς στη τάξη και εκφοβισμού, με το χαρακτηριστικό απειλητικό του κούνημα. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να φανεί αληθοφανής όλη αυτή η αντίδραση συνοδεύεται και από «ποντικίσιους βρυχηθμούς» ,του τύπου «φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης»!
Υπάρχουν, βέβαια, τρόποι αντίδρασης σε αυτές τις περιπτώσεις. Τους «απαλλοτριωτές» πολιτικούς τους τακτοποιείς κατά πως τους πρέπει στις εκλογές. Στις light περιπτώσεις, απαντάς με έναν από τους τρεις γνωστούς μεσογειακούς τρόπους. Ο καθένας επιλέγει τον τρόπο ανάλογα με την κουλτούρα του!
Και μη τολμήσετε να…

THIS IS OUR NIGHT!

Αυτός καθ΄εαυτός ο διαγωνισμός της Eurovision, με αφήνει παντελώς αδιάφορο.Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν θα προσέξω μια ωραία προσπάθεια, όπως αυτή του Νορβηγού πιτσιρικά. Τον θεωρώ, απλώς, μια σπουδαία ευκαιρία να βρεθώ με αγαπημένα φιλαράκια για «καλόπιστη καλλιτεχνική κριτική»!
Ομολογώ, πάντως, ότι φέτος με «στράβωσε» λίγο η απόφαση της Γαλλίας και της Αγγλίας να οδηγήσουν την Patricia Kaas,την Jade και τον Andrew Lloyd Webber, αντίστοιχα, «σαν πρόβατα επί σφαγή». Ανερμήνευτες οι βουλές των ανθρώπων!
Δεν είναι, όμως, αυτό το θέμα μου.
Το πρόβλημα που με απασχολεί, σχετικά με τον εν λόγω αμφισβητούμενο θεσμό, έχει να κάνει με τις «τρικυμίες» που προηγούνται και με τα «απόνερα», που δημιουργούνται, μετά τη λήξη του διαγωνισμού. Στην Ελλάδα, θα έλεγα, πως προσλαμβάνει την μορφή ΤΣΟΥΝΑΜΙΟΥ, που συμπαρασύρει στο διάβα του, ότι έχει σχέση με τη λογική, την αισθητική και τον πολιτισμό.
Αυτή είναι η αιτία που επανέρχομαι με κάποια ερωτηματικά, που δεν θα επιχειρούσα ποτέ να τα θέσω στο σεβαστό ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο, γιατί είμαι απόλυτα βέβαιος, πως δεν θα έπαιρνα απάντηση ποτέ.
Με πιο σκεπτικό τα διάφορα τηλεοπτικά κανάλια επιτρέπουν στους συνεργάτες τους να λοιδορούν άτομα επίσημων αποστολών (έστω και για ένα διαγωνισμό τραγουδιού) και κράτη, εκθέτοντας τη χώρα και δίνοντας την ψεύτικη εντύπωση ότι ο λαός επικροτεί αυτές τις πρακτικές;
Με ποια λογική η γνωστή στιχουργός εσχάτως δε και πανελίστρια, «έσβησε από το χάρτη» τη Νορβηγία; Πως θα αντιδρούσε η ίδια σε ανάλογη ειρωνική αντιμετώπιση της καλλιτεχνικής της προσωπικότητας; Με αγωγή, υποθέτω;
Από πού άντλησε το δικαίωμα η μία εκ των δύο παρουσιαστριών της Eurovision(οι οποίες μισθοδοτούνται από τους έλληνες φορολογουμένους)να μας τρίζει τα δόντια της και να μας διατάζει τι θα πρέπει να ψηφίσουμε, κουνώντας ,συγχρόνως, το δάχτυλό της, μπροστά στα πρόσωπα μας, με επιτιμητικό τρόπο;
Γιατί δεν τράβηξε κανένας το αυτί του νεαρού πανελίστα, μετά την ρατσιστική επίθεση κατά της τραγουδίστριας της Μάλτας, που έγινε αποδεκτή με χάχανα από τους παρουσιαστές της εκπομπής (ο Θεός να την κάνει εκπομπή) και τα υπόλοιπα μέλη του πάνελ; Ο «κύριος» αυτός, λοιπόν, βλέποντας στο μόνιτορ την Κιάρα (εκπρόσωπο της Μάλτας), ρώτησε την ομήγυρη, αν γνωρίζουν γιατί η εν λόγω τραγουδίστρια δεν περιβάλλεται από κάποιο συγκρότημα. Θέλετε να μάθετε την απάντηση, που έδωσε ο ίδιος με υφάκι αυτοϊκανοποίησης για το υψηλό του χιούμορ;<<Γιατί ο κανονισμός της Εurovision απαγορεύει να βρίσκονται επάνω στη σκηνή περισσότερα από πέντε άτομα>>!!!
Θα μπορούσα να αναφέρω πλείστες όσες περιπτώσεις σαν αυτές που γίναμε μάρτυρες όλες αυτές τις μέρες. Δεν νομίζω, όμως πως θα είχε κανένα νόημα και, φυσικά, κανένα όφελος, αφού τίποτα δεν πρόκειται να διορθωθεί. Η κοινωνία μας βρίσκεται σε βαθειά κρίση.
Μη βιαστείτε να με κρίνετε. Η διαπίστωση αυτή ανήκει στον Ιρλανδό μεταφραστή David Connolly:
«Κανείς δεν βγαίνει στους δρόμους, για τη χαμένη μας πνευματικότητα»*
Πως βλέπετε την Ελλάδα και τους Έλληνες σήμερα;
«Έπειτα από τριάντα χρόνια, προφανώς δεν βλέπω τους Έλληνες με τα παρθένα αλλά ούτε και τα αθώα μάτια ενός ξένου. Η μοίρα μου έχει προ πολλού ταυτιστεί με τη χώρα και τους κατοίκους της: που θα πει ότι σε καθημερινή βάση στενοχωριέμαι, απελπίζομαι και αγανακτώ, όπως κάθε ευαίσθητος σκεπτόμενος και ταλαιπωρημένος πολίτης, με την ανθρώπινη και κοινωνική κατάντια που παρατηρώ: τον ατομικισμό, την αδιαφορία, την ιδιοτέλεια. Ζούμε σε μια εποχή ζοφερή, μια εποχή παρακμής και κινδυνεύουμε να ξαναπεράσουμε σε έναν καινούργιο μεσαίωνα. Βλέπουμε ανθρώπους να βγαίνουν στους δρόμους για τη χαμένη τους ευμάρεια ή έστω τη χαμένη προοπτική ευμάρειας, αλλά κανείς δεν διαμαρτύρεται για τη χαμένη του πνευματικότητα, την πρωτοφανή ηθική και πνευματική κρίση που περνάμε»
*(Από συνέντευξη του στην εφ. "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Η μεγάλη μάχη της Ελλάδας!

Σε λίγες ώρες η Ελλάδα δίνει τη μεγάλη της πολιτιστική μάχη στη Μόσχα.
Η αλήθεια είναι, ότι δούλεψαν πάρα πολλοί και πολλές για να μπορέσει η Ελλάδα να αναδείξει παγκοσμίως το πολιτιστικό της γίγνεσθαι!
Κατ΄αρχήν το αυστηρό ύφος της κ. Μπέτης Μαγγίρα, σε συνδυασμό με την απειλητική κίνηση του λιχανού της!
Ακολούθως, οι καλοακονισμένες γλωσσίτσες και τα γλυκύτατα στόματα των σιτεμένων « τηλερουβιτσών» (παρουσιαστριών και πανελιστών/τριών, που έσταζαν μέλι και καντιοζάχαρη , για τους υπόλοιπους 41 συμμετέχοντες, σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μέχρι και διπλωματικά επεισόδια!
Και τέλος αυτή καθαυτή η Dream Team, με τις πρωτότυπες χωρογραφίες, το ξεχωριστό τραγούδι και λίγο από το πνεύμα της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.
Φυσικά, δεν πρέπει να παραγνωριστεί και η συμβολή της λακαρισμένης λευκής ντιβανοκασέλας με τα φωτάκια, το απειλητικό της στόμιο και το συγκινητικό της περιεχόμενο.
Ευελπιστώ μετά το τέλος του σπουδαίου αυτού παγκόσμιου μουσικού γεγονότος, η εν λόγω ντιβανοκασέλα να αποτελέσει το πρώτο έκθεμα σε ένα μουσείο αφιερωμένο στους σύγχρονους αγώνες της φυλής! Άλλωστε, μετά από τόσα ποδοβολητά και πηδήματα της ανήκει δικαιωματικά η επιφύλαξη μιας τέτοιας τιμής!
Τέλος πάντων, αυτά είναι παρωνυχίδες, σε σχέση με την ιστορικότητα του γεγονότος.
Η παρούσα παράγκα εύχεται Καλή Επιτυχία στον κ. Ρουβά, όχι μόνο για να βγάλει ασπροπρόσωπο το προεδρείο της δημόσιας τηλεόρασης και να ανταμείψει τις άοκνες προσπάθειες που καταβάλουν οι φίλτατες Αδελφές (όχι του Τσέχωφ, ούτε οι άλλες του Gay Parade) Μαγγίρες, γιατί έτσι και κάνει πως δεν πάρει την πρωτιά, θα πάθει από τις τηλεοπτικές Αγαύες, ό, τι και ο Πενθέας στον Κιθαιρώνα!
Η παράγκα, επίσης αφιερώνει το πάρα κάτω τραγούδι, για την τόνωση του ηθικού της Dream Team!
http://www.youtube.com/watch?v=5bXcU3Qo9cQ

"Ο ιππότης και ο θάνατος"

Ένα μικρό αφιέρωμα, με "δανεικά λόγια", για τον ποιητή και στιχουργό Νικο Γκάτσο, που έφυγε από τη ζωή στις 12 Μαϊου 1992.
Ο Μάνος Χατζιδάκις (φίλος και στενός συνεργάτης του Γκάτσου) υπογραμμίζει τη σημαντική συμβολή του ποιητή, στη σύνθεση των τραγουδιών του.
Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος ξεπροβοδίζει τον φίλο του ποιητή, μιλώντας με λόγια τρυφερά για την ανθρώπινη πλευρά του.*
Η Τάνια Τσανακλίδου με τη θαυμάσια φωνή της "στέλνει" ένα γράμμα στον κ. Ν. Γκάτσο,γεμάτο μελωδία και πίκρα.**

http://www.youtube.com/watch?v=QaRgafBoI_Q

<<Ξεπροβοδίσαμε χτές το Νίκο Γκάτσο. Αψηλά σε ένα κορφοβούνι, θάφτηκε στο κοιμητήρι του χωρίου του, κάτω από "τα κυπαρίσια του Μωριά" (Ο ιππότης και ο θάνατος), που μοσχοβολούσαν και αυτά μαζί με τις άλλες μυρωδιές του Μαγιού, πέρα στη μακρινή εκείνη αρκαδική γωνιά, κοντά στις πηγές του Αλφειού. Βρέθηκα εκεί με την κόρη μου και χάρηκα που με αξίωσε ο Θεός να πάω. Ξόφλησα χρέος παλιό σε μετρημένο , σοβαρό, αλλά και παντοτινά πικραμένο φίλο αγαπητό, που ορφάνεψε από μικρός (ο πατέρας του χάθηκε στη θάλασσα) και δεν μπόρεσε ποτέ να συνεφέρει ως το τέλος - παδί ευαίσθητο - από όσα τράβηξε η μάνα του για να αναστήσει τα δυό κουτσούβελα, αυτόν και την αδερφή του. Η στέρηση αυτή τον σφράγισε. Ας είναι. Αυτά τώρα πια ανήκουν στη ζωή. Εκείνος πήγε στον άλλο κόσμο. Την τελευταία στιγμή του έριξα μια φούχτα γης, καθώς κατέβαζαν "το πεθαμένο σώμα του μες στο φιλόξενο χώμα" (Αμοργός). Η καλή φορεσιά του, που δεν την τσαλάκωνε ποτέ, αλλά τη φόρεσε μονάχα στις μεγάλες ώρες, στάθηκε η γλώσσα του. Κανένας δεν έγραψε τα ελληνικά του Γκάτσου...... Την επίσημη στιγμή του θανάτου, σου εύχομαι, ώρα καλή όπου κι αν πορεύεσαι, άντρα ευγενικέ μου, που "χρόνια και χρόνια" θμνογράφησες τη "μαύρη μεγάλη μοναξιά" παλεύοντας "με το μελάνι και το σφυρί" (Αμοργός), Νίκο παλιόφιλε, ακριβή γνωριμιά της νιότης μου!>

*ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ: COLLECTANEA, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ
** Τη μελωδικότατη επιστολή της Τ. Τσανακλίδου, προς τον Ν. Γκάτσο, ανέβασα χάριν της συμπλόγκερ μας eriiii, που είχε την καλωσύνη να μου υποδείξη στο σχόλιο της. Την ευχαριστώ πάρα πολύ.

http://www.youtube.com/watch?v=1aCWHFlaAVE

"Τι έχεις Έλληνα μου, τι είχα πάντα"!

Ό, τι συμβαίνει εδώ και μέρες, στο διαδικτυακό τοπίο δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.Δεν χρειαζόταν να έχει κάποιος κληρονομικό χάρισμα για να αντιληφθεί προς τα πού θα οδηγείτο η υπόθεση του blogging στην Ελλάδα.
Το μόνο που χρειάζεται είναι κάποια χρονάκια συμβίωσης με το έμψυχο υλικό τούτης της στενής λωρίδας γης, που αποτελεί το μαλακό υπογάστριο της Χερσονήσου του Αίμου, και μια έστω και μικρή δόση οξυδέρκειας.
Βέβαια, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα, αν αυτό που τρέφει και συντηρεί τον κακό μας εαυτό, είναι η φυλετική ιδιοσυγκρασία ή η πολιτιστική ιδιαιτερότητα μας. Μπορεί, ακόμα να είναι κι αυτό που λέγεται: «Ο Έλληνας τον Έλληνα»!
Ο χρήστης του παρόντος blog (αμνήμων ex animalera), δεν σκοπεύει να παραιτηθεί έτσι εύκολα. Κατά τη διάρκεια της μακράς πορείας του σε τούτο τον τόπο έχει αντιμετωπίσει πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις. Θα ήταν τουλάχιστον αναξιοπρεπές για τον ίδιο, να οπισθοχωρήσει στις απειλές από τα γαριδάκια του κάθε κακομαθημένου πιπινίου.
Ως εκ τούτου θα συνεχίσει να εκφράζει τις όποιες απόψεις του, ανάμεσα σε αυτόν τον ορυμαγδό της χυδαιότητας, διότι πιστεύει ότι «ξερά σκατά στον τοίχο δεν κολλάνε»! Και φυσικά, ΠΑΝΤΟΤΕ, με ανοιχτό τον σχολιασμό.
Φυσικά, οι εισβολείς χυδαιογράφοι θα ξαποστέλλονται στον χώρο τους, που δεν είναι άλλος, από αυτόν της ΨΥΤΤΑΛΕΙΑΣ, με τη γνωστή μέθοδο του DELETE.
Γι αυτό τους συμβουλεύω, να μην ματαιοπονούν!

http://www.youtube.com/watch?v=SAqZtW6AXkI

"Μεσσίες" της "Νέας Εποχής"

"Ον Καναλάρχες ευλογείτε, Διαφημιστές ανυμνείτε, Τηλεοπτικός Λαός υπερυψούτε, εις πάντας τους αιώνας"

Φωτό: ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 10 Μαϊου 2006 (Συνέντευξη στην κ. ΜΥΡΤΩ ΛΟΒΕΡΔΟΥ)


http://www.youtube.com/watch?v=nnHksDFHTQI

<<Καραγκιόζης είναι τίτλος τιμής>>

Δεν σκοπεύω να «θρηνήσω» κι΄εγώ για τον θάνατο του τελευταίου εκφραστή του λαϊκού πολιτισμού μας .
Το έκαναν, άλλωστε, τόσοι πολλοί! Από την κ. Μπήλιο Τσουκαλά (στο ΕΧΕΙ ΓΟΥΣΤΟ)μέχρι τον πρωθυπουργό, ο οποίος υπό το βάρος της απώλειας, αναγκάστηκε να διακόψει, για λίγο, τους «ποντικίσιους βρυχηθμούς» του, λίγο μετά την τελευταία (;) του πολιτική (sic) πράξη, να κλείσει με το έτσι θέλω την «Παράγκα της Δημοκρατίας», που τα τελευταία 25 χρόνια έχει μετατραπεί σε «Σεράϊ Πασάδων»!
Η ανάγκη για τούτη εδώ την ανάρτηση προέκυψε, όταν διάβασα το σημερινό «ΚΑΙΡΟ» της εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ο οποίος έγραφε: «ΕΦΥΓΕ ο καραγκιοζοπαίχτης, έμειναν οι καραγκιόζηδες». Και τούτο γιατί νομίζω, πως άθελα του ο πάντοτε εύστοχος ΚΑΙΡΟΣ, αναβαθμίζει με τον χαρακτηρισμό «καραγκιόζηδες» όλους αυτούς τους οποίους υπονοεί κι που εμείς τους ξέρουμε « από την καλή και από την ανάποδη».
Όλοι εμείς «του 50 οι εκδρομείς» που ξεκινήσαμε, από παιδιά ακόμα, το ταξίδι της ζωής με τον καλόκαρδο μαυρομάτη (karagioz στα τούρκικα) πρόσφυγα από την Προύσα, τον έχουμε κλεισμένο βαθειά μέσα στην καρδιά μας, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την αγάπη και το γέλιο που τόσο αφειδώλευτα μας χάρισε κείνα τα πέτρινα χρόνια (ασχέτως αν τα σημερινά γυάλινα, λόγω τηλεόρασης, χρόνια είναι πολύ χειρότερα) που βάραιναν τις παιδικές ψυχές μας! Συμπάσχαμε με τις δυσκολίες του, γελάσαμε με τα κόλπα που μετερχόταν, για να τις αντιμετωπίσει και σίγουρα του συγχωρήσαμε όλες τις «μικροκατεργαριές» του, γιατί δεν καταπατούσαν το δίκαιο και το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου.
Για όλα τούτα τα θαυμαστά δεν πρόκειται να κάνουμε την τιμή σε κανέναν που δεν είναι άξιος, να φέρει το όνομά του!Άλλωστε, υπάρχει ένας σύγχρονος όρος που μπορεί να καλύψει την ανάγκη του υποτιμητικού χαρακτηρισμού: αυτός του ΛΑΜΟΓΙΟΥ. Αν και είμαι απόλυτα πεπεισμένος, πως από πάρα πολλούς θεωρείται τίτλος τιμής.

*ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΣΠΑΘΑΡΗΣ (Παλαιότερη δηλωσή του σε τηλεοπτική εκπομπή)

Εκλεισε ο Οίκος Ενοχής

" Οι πνιγμένοι από τα μαλλιά τους πιάνονται"

Η εκδίκηση των...χοίρων

Είναι η δεύτερη φορά που η λέξη «χοίρος» τρομοκρατεί την ανθρωπότητα.
Η πρώτη, πριν από 48 ολόκληρα χρόνια (17 Απριλίου 1961), αφορούσε την αποτυχημένη εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων, στην Κούβα, η οποία απείλησε σοβαρά την παγκόσμια ειρήνη και είχε σαν συνέπεια την επιδείνωση του ψυχρού πολέμου.
Σήμερα, βέβαια, μιλάμε για ένα άλλο είδος εισβολής, αυτή της Γρίπης των Χοίρων που έχει σαν αφετηρία, την ίδια πάνω-κάτω γεωγραφική γειτονιά, και που σύμφωνα, πάντοτε, με τους Οργανισμούς Υγείας,(ή τις δημοσιογραφικές πληροφορίες: αυτό δεν έχει διευκρινιστεί πλήρως) μπορεί να αποβεί μοιραία για την ανθρωπότητα.
Ίσως, ακουστεί παράλογο, αλλά δικαιολογώ απόλυτα αυτή τη συμπεριφορά των χοίρων, απέναντι στους ανθρώπους. Έχουν κάθε λόγο να φερθούν έτσι και χειρότερα. Ο λόγος αυτός έχει να κάνει με την καταχρηστική χρησιμοποίηση της ονομασίας τους, προκειμένου να περιγραφούν άτομα με παντελή απουσία ηθικών αντιστάσεων και αισθητικών ιδιοτήτων.
Τόσα χρόνια πάνω στο φλοιό τούτου του πλανήτη, δεν διαπίστωσα οι χοίροι να έχουν βουλευτήριο. Να παράγουν αιμοδιψείς δικτάτορες και παρανοϊκούς δημιουργούς ολοκαυτωμάτων. Να συντηρούν στις αγέλες τους λαμόγια με περισσό θράσος και καθόλου τσίπα. Να εισάγουν μεταλλαγμένες τροφές στη διατροφική αλυσίδα των ανθρώπων. Και να μετέρχονται πάρα πολλές ακόμα «ανθρώπινες επινοήσεις»!
Δεν ξέρω τι ήταν εκείνο που ώθησε τον άνθρωπο να αντιμετωπίσει με τόσο ρατσιστικό τρόπο τους χοίρους.Λέτε η αιτία να είναι που οι χοίροι αποφεύγουν να παίρνουν τα λασπόλουτρα τους στα SPA των υπερπολυτελών ξενοδοχείων και των γκλαμουράτων γυμναστηρίων;
Πάντως, το σίγουρο είναι ότι «Η Φάρμα των Ζώων» άρχισε ν΄αντιδρά στην κακομεταχείρισή της από τους ανθρώπους. Μετά τις τρελές αγελάδες και τα πτηνά, ήρθε και η σειρά των χοίρων!
Να δούμε πότε θα τα μιμηθεί και «Η Κοινωνία των Ανθρώπων»!

Ο πόλεμος της μαρκίζας

Όπως ήταν αναμενόμενο,(λόγω φυλετικής ιδιοσυγκρασίας και πολιτιστικής ιδιαιτερότητας), «ο πόλεμος της μαρκίζας», πέρασε από το χώρο του θεάματος και του ακροάματος και στον ηλεκτρονικό χώρο.
Για μια ακόμα φορά, ο «αυτοθαυμασμός» μας, μαζί με τις εκπληκτικές επιδόσεις μας στο εθνικό σπορ του «διαγκωνισμού», καθώς και η εξαιρετική τεχνική μας στην «γλυφτική», αποτέλεσε τροχοπέδη στην περαιτέρω εξέλιξη του blogging.
Περιττό να υπογραμμίσω, ότι αυτή τη « χαμένη τιμή του blogging», την καλοβλέπουν κι όλοι εκείνοι που απεργάζονται, μέσα κι έξω από τον ευρύτερο διαδικτυακό τόπο, τον εκφυλισμό του , λόγω συντεχνιακών συμφερόντων!
Στο μυαλουδάκι και στα δαχτυλάκια μας είναι, να τους αποδείξουμε, ότι όλα είναι αναστρέψιμα!

Αφιερωμένο σε "γραφικούς" και μη!

Σε κείνους που επιμένουν να θυμούνται!
Σε κείνους που δεν καταπίνουν τον θυμό τους!
Σε κείνους που δεν μασάνε τα λόγια τους!
Αλλά και σε όλους εκείνους , που βλέπουν τη θετική πλευρά της ζωής, μέσα από τον προσωπική τους καλοπέραση!

ΜΕΡΑ ΜΑΓΙΟΥ ΜΟΥ ΜΙΣΕΨΕΣ*

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες // μέρα Μαγιού σε χάνω // άνοιξη γιε που αγάπαγες // κι ανέβαινες απάνω
Στο λιακωτό και κοίταζες // και δίχως να χορταίνεις // άρμεγες με τα μάτια σου // το φως της οικουμένης
Και μου ιστορούσες με φωνή // γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια // τόσα όσα μήτε του γιαλού // δεν φτάνουν τα χαλίκια
Και μου΄λεγες πως όλ΄αυτά // τα ωραία θα είν΄δικά μας // και τώρα εσβήστης κι΄έσβησε // το φέγγος κι η φωτιά μας.

*ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ

http://www.youtube.com/watch?v=AtDsRWXoTQs

<<Τύφλα να χει η συνεύρεση, μπροστά στην επιτυχία της "διαδικασίας αυτογνωσίας">>!

ΛΟΥΚΙΑ ΡΙΚΑΚΗ :<<Το κομμάτι του αυνανισμού είναι μια διαδικασία αυτογνωσίας>>

Ιστορία γυναικείας αυτολογοκρισίας
Της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΠΑΠΑΪΑΝΝΟΥ

Η Λουκία Ρικάκη δίστασε πολύ πριν ολοκληρώσει αλλά και προβάλει το φιλμάκι "Κατά μόνας ηδονές".Τη Δευτέρα, όμως, το θέμα του, δηλαδή ο γυναικείος αυνανισμός και το πως απεικονίζεται στην τέχνη, προκαλεί συζήτηση στον "Ιανό"

Ούτε πορνογραφία ούτε χυδαιότητα. Κι ας μιλάμε για έναν επτάλεπτο... γυναικείο αυνανισμό. Τόσο διαρκεί περίπου η μικρού μήκους ταινία της Λουκίας Ρικάκη, «Κατά μόνας ηδονές» (2007), όπου η σκηνοθέτις προσεγγίζει μέσα από εικόνες και κείμενα τη σχέση της γυναίκας με το σώμα της και τις δυνατότητες απόλαυσης που μπορεί να της χαρίσει. Το κοινό που σοκαρίστηκε περισσότερο ήταν το γυναικείο. «Πολλές φίλες μου είπαν "μα γιατί έκανες την ταινία, αφού εμείς δεν το κάνουμε αυτό"», διηγείται η σκηνοθέτις Θα προβληθεί τη Δευτέρα στις 9.30 στον «Ιανό» (Σταδίου 24) και θα ακολουθήσει συζήτηση για την απεικόνιση της σεξουαλικότητας στην τέχνη αλλά και τον αυνανισμό. Οι ομιλητές είναι ο σκηνοθέτης Νίκος Αλευράς, ο καθηγητής Ψυχοπαθολογίας Φώτης Καγγελάρης, η φιλόλογος-συγγραφέας Μαίρη Μεταξά, ο συγγραφέας Γιώργος-Ικαρος Μπαμπασάκης και οι σκηνοθέτες Εύα Στεφανή και Στέργιος Νιζήρης. Μπορεί η Λουκία Ρικάκη να τόλμησε να κάνει αυτό το -προκλητικό για κάποιους- φιλμάκι, αλλά πίσω του κρύβεται μια ιστορία... αυτολογοκρισίας. Το υλικό επρόκειτο να συμπεριληφθεί στην προηγούμενη μεγάλου μήκους ταινία της, «Κράτησέ με». Δεύτερες σκέψεις, όμως, την έκαναν διστακτική. Οταν αργότερα την κάλεσε ο Αγγελος Σπάρταλης να κάνουν τη σπονδυλωτή ταινία «Την καρδιά μου πλήγωσες» «έτσι για την τρέλα μας, όπως μου είπε, σκέφτηκα ότι, αν ήθελα να κάνω την τρέλα μου, έπρεπε να μοντάρω το υλικό που είχα», διηγείται η σκηνοθέτις. Τι κινητοποίησε, λοιπόν, τη Λουκία Ρικάκη να κάνει αυτή την ταινία; «Πιστεύω ότι όσο περισσότερο γνωρίζεις το σώμα σου -και δεν εννοώ μόνο τις σεξουαλικές περιοχές- και συμφιλιώνεσαι με την εικόνα σου, τόσο καλύτερα μπορείς να σχετίζεσαι με τους άλλους και τελικά να κάνεις σεξουαλικές σχέσεις. Το κομμάτι του αυνανισμού είναι μια διαδικασία αυτογνωσίας», λέει. Υπάρχει και ένας ακόμα λόγος: «Με ενδιαφέρει και αισθητικά. Μου αρέσουν οι πίνακες γυμνών από προηγούμενες δεκαετίες», συμπληρώνει. Υπάρχει, όμως, και δεύτερη αυτολογοκρισία. Οταν το «Κατά μόνας ηδονές» ήταν στο στάδιο του μοντάζ, η σκηνοθέτις άφησε έξω κάποιες σκηνές με δονητές, «περισσότερο για αισθητικούς λόγους», όπως λέει. Το «Κατά μόνας ηδονές» έχει ήδη κάνει τον κύκλο του, καθώς πρόκειται για ταινιάκι του 2007. Οι αντιδράσεις είναι πολλών ειδών. «Ελάχιστοι μου είπαν ότι είχε το αποτέλεσμα που έχει μια πορνοταινία, δηλαδή να ερεθίσει», λέει η σκηνοθέτις. Οι «σοκαριστικές» αντιδράσεις ήρθαν μάλλον από το... γυναικείο κοινό. «Πολλές φίλες μου είπαν "μα γιατί έκανες την ταινία, αφού εμείς δεν το κάνουμε αυτό". Υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν ενοχικά τον αυνανισμό. Είτε λόγω θρησκείας είτε λόγω του τρόπου που μεγάλωσαν. Μπορεί στο σπίτι τους να μην επιτρεπόταν το γυμνό, δηλαδή να μην κυκλοφορούσαν οι γονείς γυμνοί. Ολα τα πιτσιρίκια χαϊδεύουν το σώμα τους. Είναι ένα ένστικτο που έχουμε πριν μας επιβληθούν τα "πρέπει". Ζήσαμε και τα χίπικα κινήματα, αλλά υπάρχει μια συντηρητική στροφή στην κοινωνία, που νομίζω ότι οφείλεται σε λόγους ανασφάλειας», εξηγεί. Η Λουκία Ρικάκη διαπίστωσε και μια άλλη προκατάληψη. «Θεωρούν ότι για να αυνανιστεί μια γυναίκα δεν έχει σεξουαλική ζωή. Εκεί διαολίζομαι. Στο αγόρι ο αυνανισμός είναι δείγμα περηφάνιας, ενώ στην γυναίκα σημάδι σεξουαλικής μοναξιάς», προσθέτει. Οση ώρα παρελαύνουν από την οθόνη οι σκηνές όπου η γυναίκα χαϊδεύει το σώμα της, τα καρέ συνοδεύονται από ρήσεις των Ρουσό, Νίτσε, Φλομπέρ κ.ά. «Λειτουργούν ίσως ως δεκανίκια απενεχοποίησης. Τα τσιτάτα κάνουν το θέμα πιο οικουμενικό. Από την άλλη, εμένα με τροφοδοτούν τα βιβλία και οι σκέψεις των άλλων και γίνονται εργαλεία διαλόγου», λέει.

(Πηγή εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

(Σ.Β.) Εγώ τώρα ζηλεύω! Με την απεικόνηση στην τέχνη της διαδικασίας αυτογνωσίας, των αγοριών, δεν θ΄ασχοληθεί κανείς; Τουλαχιστον με τ΄αγοράκια, η διαδικασία αυτή είναι πιο οφθαλμοφανής! Ετσι, προάγεται και η τέχνη καλύτερα!

"Οσα φέρνει η ώρα, δεν τα φέρνει ο χρόνος"!

Πολλά και διάφορα τα γεγονότα, πού έφερε μαζί του, ο μήνας Απρίλιος. Ας δούμε μερικά από αυτά.

ΕΥΧΕΣ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ.

Νομίζω πως δεν χρειάζεται να ασχοληθεί κανείς διεξοδικότερα με την παρουσίαση του απολογισμού των δύο ετών θητείας της Δημοτικής Αρχής, που πραγματοποιήθηκε στις 8 Απριλίου,στο Μέγαρο Μουσικής, το οποίον, ειρήσθω εν παρόδο , έχει μεταλλαχθεί σε κολυμπήθρα του Σιλωάμ! Άλλωστε, οι «παρεπιδημούντες την Ιερουσαλήμ» έχουμε ιδίαν αντίληψη της καταστάσεως. Απλώς, ο υποφαινόμενος θα ήθελε να ευχηθεί στον Δήμαρχο: ο Θεός να του χαρίζει τόσα χρόνια θητείας, όσα και τα δέντρα που θυσιάζονται για την ανάπτυξη του κλεινού μας άστεως, ούτως ώστε να του δοθεί η ευκαιρία να ολοκληρώσει και την ενοποίηση των καφενειακών χώρων του Κέντρου, μιας που η άλλη, των αρχαιολογικών χώρων, έμεινε στα χαρτιά!

«ΑΛΜΥΡΟΥΤΣΙΚΟΣ» ΣΕΒΑΣΜΟΣ.

«Ο σεβασμός στο πρωτόκολλο και τους κανόνες που διέπουν τις εκάστοτε αποστολές κυβερνητικών στελεχών στο εξωτερικό», ήταν η αιτία που κόστισε στον έλληνα φορολογούμενο, (με την οικονομική κρίση ante portas) κάποιες χιλιάδες ευρωπουλάκια, η παραμονή του τέως υπουργού Παιδείας, κ. Ε. Στυλιανίδη,κατά τη διάρκεια της θητείας του ως υπουργού, μία στην Πόλη του Φωτός και μία στη γαλλική πόλη Bordeaux! Παράλογο; Δεν απαντά. Άρα λογικό!!!

ΒΑΘΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΡΙΖΕΣ.

Ήταν Απρίλης του 1941, όταν οι μοναχοί του Αγίου Όρους «έστειλαν στον Χίτλερ μια περγαμηνή, με την οποία τον αναγόρευαν διάδοχο των βυζαντινών αυτοκρατόρων». Με τη θλιβερή αυτή επισήμανση κλείνει ο γραμματέας της Αρχαιολογικής Εταιρείας, κ. Βασιλ. Πετράκος, άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Ο Μέντωρ» με τον εύγλωττο τίτλο «Ο Ραμνούς * μετόχι της Μονής Βατοπεδίου». (Εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Πέμπτη 23 Απριλίου 2009). Και σας ερωτώ, μετά από όλα αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στο χώρο της Δικαιοσύνης, μπορείς να αναφωνήσεις «Σανίδα βρεγμένη που σας χρειάζεται άγιοι πατέρες;

*Κυρηγμένος αρχαιολογικός χώρος του Ραμνούντα Αττικής.

ΚΟΙΤΑ ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ.

«Κοιτάξτε να δείτε, υπάρχουν πάρα πολλοί πολιτικοί, δεν χρειάζεται κι άλλος. Προτιμώ να μείνω έξω από αυτά». (Σχολιασμός amnimon: Εμείς να δεις, κυρ- Κώστα μας!)

«Μην ξεχνάτε ότι ο Βενιζέλος ήταν μεγάλος πολιτικός, ο οποίος μαζί με τον παππού μου μεγαλώσανε την Ελλάδα. Εμένα μου αρέσει να θυμάμαι τα θετικά θέματα. Αυτό ήταν πολύ θετικό στοιχείο, ότι ο Βενιζέλος ως πολιτικός ηγέτης και ο παππούς μου ως στρατιωτικός, μεγάλωσαν την Ελλάδα, την απελευθέρωσαν. Αυτό δεν το ξεχνάμε και είναι κάτι που μας ενώνει» (Σχολιασμός amnimon: Βάζει κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες!)

«...τεράστιο πρόβλημα (η οικονομική κρίση) που απασχολεί όλους μας». «...από λαιμαργία ορισμένων έφτασε η οικονομία παγκοσμίως σε αυτήν την κατάσταση». «...θα δούμε μεγάλη ανεργία και μεγάλες στενοχώριες. Το μόνο που μπορεί να γίνει, είναι οι υπεύθυνοι να βρουν ένα τρόπο να λύσουν αυτό το πρόβλημα» (Σχολιασμός amnimon: Επιστημονικότατη η οικονομική ανάλυση του τέως μεγαλειώτατου, και σε τι θαυμάσια ελληνικά! Στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλάνε ποτέ για σχοινί (λαιμαργία και ανεργία), κυρ- Κώστα μας!)

Για την ιστορία, ο τέως φιλοξενήθηκε στο σπίτι του κ. Μητσοτάκη στα Χανιά. Τα συμπεράσματα δικά σας!

Αυτά τα ολίγα, προς ώρας.

(Αποσπάσματα συνέντευξης τέως από την εφ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, Τρίτης 14 Απριλίου 2009)

-Γελιογραφία ΚΥΡ, από ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, 26/04/2009

Ευτυχώς, η Ύβρις νεκρού,δεν θεωρείται,παντού,πολιτιστική πράξη!

Οι Γάλλοι με τη στάση τους απέδειξαν ότι η βεβήλωση κατά του νεκρού (Έκθεση «Our Body») δεν θεωρείται τέχνη. Κάτι που θα έπρεπε να είχε κάνει ευθύς εξ αρχής και η Ελλάδα, αν δεν ήταν δέσμια του κοινωνικού επαρχιωτισμού της. Βέβαια, θα μου πει κάποιος, πως έχεις την απαίτηση, να λειτουργήσει ο λόγος του Σοφοκλή (δια μέσου της ηρωϊδας του), από τη στιγμή που, και από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι απαξιωμένος (η Ελληνική Γραμματεία, γενικώτερα), και οι λοξές ματιές του νέου θεατρικού σκηνοθετικού κατεστημένου, τον έχουν καταστήσει ανίκανο να κινητοποιήσει με τη δύναμη και το πάθος του, τον ανυποψίαστο θεατή-ακροατή.Αυτές, τις πολύ προσωπικές σκέψεις έκανα διαβάζοντας στην χτεσινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στη στήλη «Κι εκείνα», που υπογράφει ο κ. Γ.Ε.ΚΕΡ., την είδηση για την αντίδραση των Γάλλων στην παρουσίαση της εν λόγω έκθεσης, την οποία και μεταφέρω αυτούσια, παρακάτω.

Γαλλικό χαστούκι στα Bodies

Οι Γάλλοι... δεν άντεξαν την έκθεση «Our Body» με τα αληθινά σώματα νεκρών ανθρώπων. Προχθεσινή απόφαση της γαλλικής δικαιοσύνης ζητάει από τους διοργανωτές να διακόψουν εντός 24 ωρών την έκθεση που εγκαινιάστηκε στο Παρίσι τον Φεβρουάριο, εξαιτίας των αμφιβολιών που εξέφρασαν ανθρωπιστικές οργανώσεις για τη «σκοτεινή» προέλευση των νεκρών σωμάτων. Η διοργανώτρια εταιρεία υποστηρίζει ότι τα σώματα προέρχονται από Ιατρικές Σχολές της Κίνας και είναι έτοιμη να προσβάλει την απόφαση του γαλλικού δικαστηρίου. Εντονες αντιδράσεις, κυρίως για την ηθική διάσταση της έκθεσης νεκρών, υπήρξαν και στην ελληνική εκδοχή της διοργάνωσης με τίτλο «Bodies», που παρουσιάζεται έως τις αρχές Μαΐου στην Τεχνόπολη στο Γκάζι.

Μέρες του 67

Όταν τα ξημερώματα της 21 Απριλίου 1967 στήνεται, από επίορκους έλληνες στρατιωτικούς και τις μυστικές υπηρεσίες της «συμμάχου χώρας», το σκηνικό για το βρώμικο πολιτικο-στρατιωτικό παιχνίδι με σκοπό την αποσταθεροποίηση Ελλάδας και Κύπρου, παλάτι και πολιτικοί προσποιούνται τους έκπληκτους. Ίσως, για το παλάτι και τους πολιτικούς, να είχε μια δόση αλήθειας , αυτή η έκπληξη, όχι, βέβαια, ως προς την εκδήλωση του πραξικοπήματος, αλλά ως προς τους πρωταίτιους του πραξικοπήματος και τους πραγματικούς τους στόχους.

Ήταν κοινό μυστικό, ότι κάτι ετοίμαζαν (σαφώς εν γνώσει του τότε βασιλιά) οι «στρατηγοί», προβάλλοντας σαν αιτιολογία το σαθρό επιχείρημα του κομμουνιστικού κινδύνου! Που κομμουνιστικός κίνδυνος η ενδεχόμενη ανάληψη της εξουσίας από τον Γεώργιο Παπανδρέου(!!!). Ατύχησαν, όμως, γιατί εν τω μεταξύ, τους αιφνιδίασαν οι «συνταγματάρχες». Τι κακό, βρε παιδί μου, να θέλουν όλοι σώνει και καλά να σώσουν αυτόν τον τόπο!

Κάποιοι πολίτες που είχαν την «κακή συνήθεια» να διαβάζουν εφημερίδες, αλλά και την καλή τύχη να ανήκουν σε οικογένειες , που μπορούσαν, λόγω πολιτικής πείρας, να ερμηνεύουν τα σημεία των καιρών, δεν ένοιωσαν κανενός είδους έκπληξη.

Κι έτσι άρχισε να κυλά ο χρόνος και η ιστορία. Όχι απόλυτα «ηρωϊκά», ούτε και «πένθιμα».

Η πραγματικότητα είναι ότι, «Σαν έτοιμοι από καιρό», αρκετοί συμπατριώτες μας , κατάφεραν να δικαιώσουν μια ολόκληρη κοινωνία, διασαλεύοντας με τις πράξεις τους, «την τάξη των νεκροταφείων» που χαρακτήριζε εκείνα τα μαύρα χρόνια της οπισθοδρόμησης.

Είναι όλοι εκείνοι που δεν καταδέχτηκαν να επενδύσουν τους αγώνες και τις θυσίες τους, στα «τοξικά ομόλογα της πολιτικής».

ΑΝΑΣΤΗΣΑΜΕ;;;

Τώρα το τι αναστήσαμε, είναι «άλλου παπά Ευαγγέλιο»
Το σίγουρο είναι ότι ο απλός άνθρωπος δεν πρόκειται να αναστηθεί ποτέ, έστω και μεταφορικά. Αυτό είναι προνόμιο του Μονογενούς Υιού του Θεού! Ποιος είπε ότι ο νεποτισμός είναι ανθρώπινη αδυναμία και ελληνικό προνόμιο;
Νομίζω, όμως, ότι πρέπει να σταματήσω εδώ, για λόγους προσωπικής ασφαλείας! Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΧΑΧΑΧΑ!) του ΟΗΕ εξέδωσε ψήφισμα περί «προσβολής της θρησκείας», καταργώντας έτσι το βασικό δικαίωμα των ανθρώπων στην ελευθερία της έκφρασης, της κριτικής, της σάτιρας, ακόμα και αυτού του διαλόγου.
Δεν με πιστεύετε, άπιστοι Θωμάδες; Διαβάστε, παρακάτω, τη σχετική είδηση που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ ,τη Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009.

"Επίθεση στην ελευθεροτυπία
Ψήφισμα του ΟΗΕ περί "προσβολής της θήσκείας" καταδικάζει η WAN
Παρίσι - Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009
Σχετικοί Σύνδεσμοι: Παγκόσμια Ενωση Εφημερίδων (WAN). - Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ
Σκληρή καταδίκη από την Παγκόσμια Ένωση Εφημερίδων (WAN) για ψήφισμα περί προσβολής της θρησκείας που υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ κατόπιν εισήγησης του Πακιστάν. H WAN καταγγέλλει επίθεση στο βασικό δικαίωμα του ανθρώπου στην ελευθερία της έκφρασης, και δηλώνει βαθύτατα ανήσυχη ότι το ψήφισμα θα δώσει λαβή σε απολυταρχικές κυβερνήσεις για λογοκρισία και φίμωση των διαφωνούντων.«Η απόφαση συνιστά όνειδος για το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, το οποίο δεν πρέπει να δικαιολογεί τη λογοκρισία και τη φίμωση της φωνής των διαφωνούντων» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Παγκόσμια Ένωση Εφημερίδων.Η θρησκεία είναι νόμιμο αντικείμενο κριτικής, σάτιρας και διαλόγου. Η έννοια της προσβολής της θρησκείας είναι πιθανόν να καταπνίξει αυτό το διάλογο, τονίζει η WAN.Στην ανακοίνωσή της η Ένωση καλεί τα μέλη του Συμβουλίου να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να διασφαλίσουν ότι οι διεθνείς κανόνες για την ελευθερία της έκφρασης υποστηρίζονται στον απόλυτο βαθμό από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και δεν υπονομεύονται από ανάλογα ψηφίσματα.Το επίμαχο ψήφισμα, που προτάθηκε από το Πακιστάν εκ μέρους του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης και εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την Παρασκευή, καλεί σε παγκόσμια μάχη κατά της προσβολής των θρησκειών.Ισλαμικές χώρες επιχειρηματολογούν ότι η κριτική και η σάτιρα της θρησκείας συνιστά παραβίαση των δικαιωμάτων των πιστών και οδηγεί σε διακρίσεις και βία εναντίον τους. "

Τελευταία επικρατεί η αντίληψη, ότι "ο Θεός επιστρέφει". Εγώ πιστεύω, ότι οι Ανθρωποι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους. Ακόμα, πιστεύω ότι "Μεσσιανισμός" και "Μεσαιωνισμός", είναι δύο έννοιες ταυτόσημες.

Ευλάβεια για το θεαθήναι

Η αναπαράσταση των Παθών του Ιησού, (είτε χολιγουντιανής ιθαγένειας, είτε μαρξιστικής σκέψης), καλά κρατεί.
Η τηλεόραση, δημόσια και ιδιωτική, συμμετέχουσα στο Θείο Δράμα, έχει πλημμυρίσει από ιουδαϊκές φορεσιές, ρωμαϊκούς χιτώνες και μπούτια μονομάχων.
Προσαρμοσμένες στο κλίμα των ημερών, τόσον οι συμπεριφορές, όσον και οι ενδυματολογικές εμφανίσεις των τηλεπαρουσιαστών/στριών. Όσο καλύπτονται (λόγω όψιμης ευσέβειας)οι μπούστοι των «δημοσιογράφων» και των πανελιστριών των εκπομπών «καλόπιστης κοινωνικής κριτικής», τόσο έκθετα μένουν τα οπίσθια των χολιγουντιανών ρωμαίων στρατιωτών.
Το μαύρο είναι το χρώμα που επικρατεί στις οθόνες μας, συμβατικές ή ψηφιακές. Απολύτως φυσικό, μιας που τα στούντιο έχουν πλημμυρίσει από τους «Άννες και Καϊάφες» όλων των εποχών! Τους σημερινούς, σε ζωντανή σύνδεση στα «παράθυρα-βιτρό» (για την περίπτωση) των δελτίων ειδήσεων και όχι μόνο, και τους γνωστούς πρωταγωνιστές του Θείου Δράματος, μέσα από τη χολιγουντιανή φιλμογραφία.
Εξυπακούεται ότι όλο αυτό το θρησκευτικό ξέσπασμα, συνοδεύεται και από κλασική μουσική, η οποία στην χώρα μας έχει τον χαρακτήρα πένθιμης εκδήλωσης. Εξ ου και ο εξοβελισμός της από το χαρούμενο Φεστιβάλ Αθηνών.
Και με τούτα και με εκείνα, το πανελλήνιο, μέσα σε έντονο υπαρξιακό προβληματισμό, και αγωνία για τις τιμές και την ελληνικότητα των αμνοεριφίων, καθώς και τη βελτίωση των καιρικών συνθηκών, περιμένει, εναγωνίως να υποδεχθεί τη φλόγα του Παναγίου Τάφου, με τιμές αρχηγού κράτους. Και μάλιστα, με ειδική πτήση, παρακαλώ!

" Εκάς οι βλάσφημοι"

Εν μέσω Λαμογίων, Σκανδάλων και… Βαρντάλων ήρθε και ο Νυμφίος, για να παρακολουθήσει, το ετήσιο Εορταστικό Τριήμερο , το οποίον τελείται προς τιμήν του. Το χριστεπώνυμο πλήθος όλης της χώρας θα συμμετάσχει, όπως κάθε χρόνο, με πραγματική ευλάβεια και υποδειγματική ευσέβεια στις εκδηλώσεις που περιλαμβάνουν, Εκκλησιασμό στους Ιερούς Ναούς των Εμπορικών Κέντρων, Ράλι Θανάτου στις εθνικές οδικές αρτηρίες, Λαμπρές Επιδείξεις Ακρωτηριασμών και, φυσικά, το Πανελλαδικό Φεστιβάλ Χοληστερόλης.
Το βασικά στοιχεία, όμως, που βοηθούν τους πιστούς, να συνειδητοποιήσουν το βαθύτερο νόημα των ημερών, και που αποτελούν την κορύφωση των τιμητικών εκδηλώσεων στο πρόσωπο του Νυμφίου, είναι χωρίς αμφιβολία, τα μηνύματα της πολιτικής ηγεσίας του τόπου (ευτυχώς μετά τη μεταπολίτευση γλυτώσαμε από αυτά της στρατιωτικής ηγεσίας) και φυσικά οι επισκέψεις τους στις στρατιωτικές μονάδες (δυστυχώς αυτό δεν το γλυτώσαμε), με τη σημαίνουσα πράξη, αυτής του τσουγκρίσματος των αυγών, μπροστά από την κάμερα.
Εγώ, όμως, γιατί πιστεύω ότι η πλέον συμβολική πράξη για φέτος είναι το κρέμασμα του Ιούδα;

Υπερηφάνεια και Προκατάληψη

ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ *Ανοιχτή επιστολή προς τον Δήμαρχο της Αθήνας Νικήτα Κακλαμάνη και την κοινή γνώμη: ΘΕΜΑ: Αίτηση για την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων Το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Αthens Pride είναι μια αστική μη κερδοσκοπική εταιρία σκοπός του οποίου είναι η θετική προβολή των γκέι, λεσβιών, αμφισεξουαλικών και τρανσεξουαλικών ατόμων και των διεκδικήσεων τους. Από το 2005 οργανώνει μια ετήσια ειρηνική εκδήλωση, δωρεάν και ανοιχτή σε όλον τον κόσμο, στην πλατεία Κλαυθμώνος με παρέλαση στο κέντρο της πόλης, καθώς και άλλες πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις ολόκληρο το χρόνο (ημερίδες, συζητήσεις, εικαστικές εκθέσεις κ.α.). Παρόμοια Φεστιβάλ Pride διεξάγονται παγκοσμίως εις ανάμνηση των γεγονότων στο μπαρ «Στόουνγωλ» της Ν. Υόρκης, τις 28 Ιουνίου 1969. Η πλήρως εθελοντική διοργάνωση μοχθεί για την ορατότητα, την αποδοχή, την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό και διεκδικεί τα ίσα δικαιώματα για κάθε Έλληνα και Ελληνίδα. Καταπολεμά το μίσος, τη διάκριση και την παραπληροφόρηση.
Κύριε Δήμαρχε,
Στην Ιερά Συναγωγή της Αθήνας, στις 27 Ιανουαρίου, Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, βγάλατε εύγλωττο λόγο εναντίον του μίσους για το διαφορετικό, εναντίον της διάκρισης και υπέρ της ανοχής της διαφορετικότητας. Καλοδεχόμαστε την ευαισθησία σας για το τι υπέφεραν οι Έλληνες Εβραίοι εξαιτίας και μόνο της θρησκείας και της ταυτότητάς τους και την απαίτησή σας να μην ξαναγίνει ποτέ. Όμως, πρέπει να γνωρίζετε ότι κατά τη διάρκεια του ναζισμού, δεν ήταν μόνο οι Εβραίοι που έπεσαν θύματα της μισαλλοδοξίας. Θύματα υπήρξαν και άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό. Όπως συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει ο αντισημιτισμός στις ημέρες μας, έτσι επιμένει και συνεχίζει η ομοφοβία.
Κύριε Δήμαρχε,
Φέτος, το Αthens Pride προγραμματίζει την κεντρική εκδήλωσή του για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά στις 13 Ιουνίου 2009, με το σύνθημα 100% ΙΣΟΤΗΤΑ. Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά καταθέτουμε επίσημη αίτηση στο γραφείο σας για να τεθεί το ετήσιο Φεστιβάλ Athens Pride υπό την Αιγίδα του Δήμου Αθηναίων. Τις προηγούμενες χρονιές αρνηθήκατε τις αιτήσεις μας -σε ένα αντιρατσιστικό φεστιβάλ όπως το δικό μας- χωρίς μάλιστα να μας τιμήσετε ποτέ με επίσημη γραπτή απάντηση. Θέλουμε να σας επισημάνουμε και να σας υπενθυμίσουμε ότι ο σεβασμός προς τη διαφορετικότητα δεν αφορά μόνο τη θρησκεία ή τη φυλή. Αφορά και το σεξουαλικό προσανατολισμό, το βιολογικό αλλά και το κοινωνικό φύλο. Αφορά τον κάθε πολίτη και πολίτισσα της πόλης και της χώρας μας.
Πέρυσι σας έγραψαν Δήμαρχοι, πνευματικοί, δημόσια πρόσωπα και Pride οργανώσεις άλλων πόλεων του κόσμου*, ζητώντας σας να μας παραχωρήσετε την αιγίδα. Όμως αγνοήσατε τις συμβουλές τους. Φέτος αναμένουμε να αλλάξετε στάση. Η στήριξή σας στο Athens Pride αποτελεί αναγνώριση των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την οποία ως Δήμαρχος μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας οφείλετε να παραχωρήσετε.
Περιμένουμε τη θετική απάντησή σας.
Με τιμή,
Η Οργανωτική Επιτροπή του Αthens Pride 2009
*Προσωπικές επιστολές έγραψαν:
1. O Δήμαρχος του San Francisco, California USA, Gavin Newsom
2. Rev Rowland Jide Macaulay, Pastor, House of Rainbow Metropolitan Community Church, Lagos Nigeria
3. Trisha Clymore and Russell Murphy, Co-Presidents, InterPride Inc
4. The Atlanta Pride Committee Inc, Atlanta, Georgia USA
5. Connecticut Pride, Hartford Rally and Festival Inc USA
6. Jennifer Sheffield, Festival Director, Atlanta Pride Committee Inc
7. Paul D. Sanders, President, Pride Alliance of Long Island, New York
8. Fred Huebener, Chair, Motor City Pride, Detroit, Michigan USA
9. Paul Birrell, Chairman, Pride London, UK
*CITY UNCOVERED // ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΠΟΛΗ 6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2009
(cityuncovered.blogspot.com)

ANIMALERA: Παίδες, μη ματαιοπονείτε, από την ώρα που δεν είστε Πάρκο με προοπτικές PARKING, δεν πρόκειται να αχοληθεί ο δήμαρχος μαζί σας.
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάψετε να αγωνίζεστε ενάντια στον ρατσισμό, που κατακλυζει την ελληνική κοινωνία,σε όλες τις βαθμίδες της.

Απορίες τρίτης ηλικίας

Είναι παρατηρημένο ότι όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, μοιάζει όλο και περισσότερο με τα νήπια. Όχι, βέβαια, στο δέμας και την αθωότητα τους, αλλά στη πληθώρα των αποριών τους, που εκφράζεται με συνεχείς ερωτήσεις, προς τους πάντες και για τα πάντα.
Κάτι παρόμοιο, λοιπόν, συμβαίνει και σε μένα, με το πέρασμα στην τρίτη ηλικία.
Έχω κι εγώ κάποιες απορίες (όχι για τίποτα σοβαρά θέματα), τις οποίες θα μου επιτρέψετε να τις εκφράσω, όχι για να πάρω απάντηση, αλλά να, έτσι, για να βρίσκομαι σε δουλειά.
??? Για πιο λόγο, ο κ. Βαρθολομαίος, εξέφρασε την ικανοποίηση και την αισιοδοξία του, με την επίσκεψη του κ. Ομπάμα, από τη στιγμή που ο Λευκός Οίκος έκανε ότι ήταν δυνατό, για να υποβαθμίσει αυτή την επίσκεψη, για να μην ενοχληθούν οι Τούρκοι; Αυτό δεν ήταν συνάντηση η αναβίωση του κρυφού σχολειού ήταν!
??? Με ποιο σκεπτικό, «οι θιασώτες της τυφλής βίας, παγκοσμίως», αποστέλλουν απειλητικές επιστολές με σφαίρες σε δημόσια πρόσωπα; Το εννοούν, άραγε, και στην πράξη; Μήπως θα έπρεπε να σκεφτούν ψυχραιμότερα και να καταλήξουν στο ασφαλές συμπέρασμα ότι σε αυτό το είδος των δημοσίων προσώπων δεν θα έπρεπε να χαλαλίζεται ούτε κόκκος μπαρούτης, αλλά θα ήταν προτιμότερος ο εκσφενδονισμός μιας βοϊδοκοιλιάς με το περιεχόμενο της; Ούτε άνευ λόγου «ηρωποίηση», ούτε υπαινιγμοί για πρόθεση αποσταθεροποίησης!
??? Δεν καταλαβαίνω προς τι όλος αυτός ο θόρυβος και η ποινικοποίηση της κουκούλας; Όλα αυτά τα χρόνια τα οικονομικά σκάνδαλα, σε βαθμό κακουργήματος (χρηματιστήριο, ομόλογα, τζόγος με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, Βατοπέδι και πάει λέγοντας και κλαίγοντας) δεν διαπράχθηκαν από γραβάτες; Αυτές γιατί παραμένουν στο απυρόβλητο;
??? Εκείνη δε η απορία που κοντεύει να βγάλει BLR το σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μου είναι, το τι περιμένουν οι πολίτες αυτού του τόπου, από την επανεκλογή του ΠΑΣΟΚ. Να ξαναζήσουν μέρες δόξης λαμπρές, με «Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και το Λαό στην εξουσία» ή να ξαναδούν τα αλαζονικά παλαιοκομματικά στελέχη (που έχουν κάψει τη γούνα μας και τις φλάντζες τους από χρόνια),σε « ολική επαναφορά»; Ήδη, από την ώρα που τα ποσοστά της αξιωματικής αντιπολίτευσης πήραν τα πάνω τους, άρχισαν σιγά-σιγά να αναδύονται σαν τους καλικάντζαρους. Αυτά κάνει η μυρωδιά του μελιού (λουφές)!
Προς το παρόν αυτά. Έχω και κάποιες άλλες απορίες, αλλά αυτές θεωρώ πως ανήκουν στη σφαίρα της ελαφρότητας.

Στον απόηχο μιας Συνόδου

ΚΟΛΟΣΣΟΙ "ΜΠΟΝΣΑΪ

Όταν είδα την πάρα πάνω φωτογραφία δημοσιευμένη στις ελληνικές εφημερίδες, δεν σας το κρύβω, ότι εντελώς ασυναίσθητα ήρθε στο νου μου η εικόνα των αμερικανών κωμικών του κινηματογράφου, Moe Howard, Curly Howard και Larry Fine, γνωστών ως Τhe Three Stooges.Ίσως σε αυτό να συνέτεινε περισσότερο η παρουσία του "Cavaliere".Βέβαια, όχι ότι απέφυγα τα αισθήματα θλίψης, αναλογιζόμενος σε τι χέρια έχει πέσει ο πλανήτης μας.Πάντως, όπως ακούω και διαβάζω, η Σύνοδος των 20 πλουσιοτέρων χωρών του πλανήτη, που κινήθηκε σε ατμόσφαιρα ενθουσιασμού, σκόρπισε αισιοδοξία στις διεθνείς χρηματαγορές.Τι σκόρπισε στους πολίτες; Την θέα από τα λευκασμένα δόντια τους!Και πολύ μας πάει!

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑ ΠΡΟΘΥΡΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ

Πιστεύω πως πολλοί θα απογοητεύτηκαν που ο πρόεδρος των ΗΠΑ, δεν επισκέφτηκε τη χώρα μας. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά που έχασαν την ευκαιρία, να δουν την κ. Ομπάμα να « σβερκώνει» τη δεύτερη κυρία της Ελλάδας ( Νατάσα Καραμανλή), όπως ακριβώς έκανε και με την βασίλισσα της Αγγλίας.Πολύ δε περισσότερο που δεν θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν ποικίλα σχόλια, από τους εγχώριους Larry King της ελληνικής τηλεόρασης, για την πρωτοφανή αυτή χειρονομία, της πρώτης κυρίας των Ηνωμένων Πολιτειών, που δημιούργησε ρωγμές στο πρωτόκολλο και προξένησε διεθνή σάλο.Είναι αυτό που λέμε: «Εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν!»

Εχω πάθει κρίση

Γιατί κ. Σόμπολε μου, μου το κάνατε αυτό. Δεν με φτάνουν όλο αυτά τα προβλήματα, που αντιμετωπίζω καθημερινά όπως: ‘Ολους αυτούς τους "ΣΥΡΙΖ-οκίνητους κουκουλοφόρους αντικρατιστές", (και καλά δεν σέβονται το ελληνικό Mayfair, να μη σέβονται κι όλη αυτή τη διεθνή Haute Couture κουρελαντίνα;). Τα βρωμισμένα χνώτα των πεινασμένων χρηματοπιστωτικών συμβούλων (golden boys). Την ένδεια που μαστίζει τους έλληνες τραπεζίτες (ακόμη και ύστερα από την οικονομική ενίσχυσή τους, αποτέλεσμα του κοινωνικού Μαραθώνιου της κυβέρνησης, ανάμεσα στους φορολογούμενους πολίτες). Τις παράλογες απαιτήσεις του κοινωνικού συνόλου, το οποίο αγνοεί επιδεικτικά τη βαθειά οικονομική κρίση (συνέπεια των παράλογων απαιτήσεων του, και του απερίσκεπτου τρόπου διαβίωσης),με αποτέλεσμα να έχουν καταπονήσει τον αεικίνητο πρωθυπουργό μας. Είναι αδιανόητο να μην έχουν πάρει χαμπάρι οι Έλληνες, ότι το πρόβλημα δεν είναι απλώς η κρίση στην Ελλάδα, αλλά ότι κρίση είναι η ίδια η Ελλάδα! Κι έρχεστε, τώρα, κι εσείς και προκηρύσσετε, ελαφρά τη καρδία απεργία των δημοσιογράφων.Με ρωτήσατε αν ήμουν σε ψυχική κατάσταση τέτοια, ώστε να δεχτώ ένα τέτοιο πλήγμα;. Ξέρετε, ότι από την ώρα που το έμαθα έχω εκδηλώσει έντονα συμπτώματα στερητικού συνδρόμου;Αν είναι δυνατόν! Με ρωτάτε το λόγο!Πως είναι δυνατόν να ζήσω, έστω κι ένα 24ωρο, χωρίς να θαυμάσω το Van Cleef & Arpels της κ. Τρέμη! Πως μπορώ να στερηθώ την τρομοκρατημένη ματιά του κ. Ευαγγελάτου, το μονίμως οργίλο ύφος του κ. Καψή, το ανασηκωμένο φρύδι και την υψιπετή προπέτεια του κ. Πρετεντέρη προς τον «παραθυροκαλεσμένο», την τραγικότητα των εκφράσεων του κ. Τράγκα, το «στεριλιζέ» ύφος του κ. Χατζηνικολάου.Όχι! Πέστε μου, στο Θεό που πιστεύετε (λίγο δύσκολο αυτό για δημοσιαγράφο), πως είναι δυνατόν να αντέξω όλη αυτή την απουσία;