Ένα μικρό αφιέρωμα, με "δανεικά λόγια", για τον ποιητή και στιχουργό Νικο Γκάτσο, που έφυγε από τη ζωή στις 12 Μαϊου 1992.
Ο Μάνος Χατζιδάκις (φίλος και στενός συνεργάτης του Γκάτσου) υπογραμμίζει τη σημαντική συμβολή του ποιητή, στη σύνθεση των τραγουδιών του.
Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος ξεπροβοδίζει τον φίλο του ποιητή, μιλώντας με λόγια τρυφερά για την ανθρώπινη πλευρά του.*
Η Τάνια Τσανακλίδου με τη θαυμάσια φωνή της "στέλνει" ένα γράμμα στον κ. Ν. Γκάτσο,γεμάτο μελωδία και πίκρα.**
Ο Μάνος Χατζιδάκις (φίλος και στενός συνεργάτης του Γκάτσου) υπογραμμίζει τη σημαντική συμβολή του ποιητή, στη σύνθεση των τραγουδιών του.
Ο Ζήσιμος Λορεντζάτος ξεπροβοδίζει τον φίλο του ποιητή, μιλώντας με λόγια τρυφερά για την ανθρώπινη πλευρά του.*
Η Τάνια Τσανακλίδου με τη θαυμάσια φωνή της "στέλνει" ένα γράμμα στον κ. Ν. Γκάτσο,γεμάτο μελωδία και πίκρα.**
<<Ξεπροβοδίσαμε χτές το Νίκο Γκάτσο. Αψηλά σε ένα κορφοβούνι, θάφτηκε στο κοιμητήρι του χωρίου του, κάτω από "τα κυπαρίσια του Μωριά" (Ο ιππότης και ο θάνατος), που μοσχοβολούσαν και αυτά μαζί με τις άλλες μυρωδιές του Μαγιού, πέρα στη μακρινή εκείνη αρκαδική γωνιά, κοντά στις πηγές του Αλφειού. Βρέθηκα εκεί με την κόρη μου και χάρηκα που με αξίωσε ο Θεός να πάω. Ξόφλησα χρέος παλιό σε μετρημένο , σοβαρό, αλλά και παντοτινά πικραμένο φίλο αγαπητό, που ορφάνεψε από μικρός (ο πατέρας του χάθηκε στη θάλασσα) και δεν μπόρεσε ποτέ να συνεφέρει ως το τέλος - παδί ευαίσθητο - από όσα τράβηξε η μάνα του για να αναστήσει τα δυό κουτσούβελα, αυτόν και την αδερφή του. Η στέρηση αυτή τον σφράγισε. Ας είναι. Αυτά τώρα πια ανήκουν στη ζωή. Εκείνος πήγε στον άλλο κόσμο. Την τελευταία στιγμή του έριξα μια φούχτα γης, καθώς κατέβαζαν "το πεθαμένο σώμα του μες στο φιλόξενο χώμα" (Αμοργός). Η καλή φορεσιά του, που δεν την τσαλάκωνε ποτέ, αλλά τη φόρεσε μονάχα στις μεγάλες ώρες, στάθηκε η γλώσσα του. Κανένας δεν έγραψε τα ελληνικά του Γκάτσου...... Την επίσημη στιγμή του θανάτου, σου εύχομαι, ώρα καλή όπου κι αν πορεύεσαι, άντρα ευγενικέ μου, που "χρόνια και χρόνια" θμνογράφησες τη "μαύρη μεγάλη μοναξιά" παλεύοντας "με το μελάνι και το σφυρί" (Αμοργός), Νίκο παλιόφιλε, ακριβή γνωριμιά της νιότης μου!>
*ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ: COLLECTANEA, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ
** Τη μελωδικότατη επιστολή της Τ. Τσανακλίδου, προς τον Ν. Γκάτσο, ανέβασα χάριν της συμπλόγκερ μας eriiii, που είχε την καλωσύνη να μου υποδείξη στο σχόλιο της. Την ευχαριστώ πάρα πολύ.
** Τη μελωδικότατη επιστολή της Τ. Τσανακλίδου, προς τον Ν. Γκάτσο, ανέβασα χάριν της συμπλόγκερ μας eriiii, που είχε την καλωσύνη να μου υποδείξη στο σχόλιο της. Την ευχαριστώ πάρα πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου